SREE NARAYANA GURU

Sri Nārāyana Guru (1855–1928), also known as Sree Nārāyana Guru Swami, was a Hindu saint, sadhu and social reformer of India.

SREE NARAYANA GURU

Gurus Quotes : Oru Jathi Oru matham Oru Daivam Manushyanu

SREE NARAYANA GURU

Mathamethayalum Manushyan nannayal mathi

SREE NARAYANA GURU

Love of others is my happiness,Love that is mine is happiness for others.And so, truly, deeds that benefit a man Must be a cause for other's happiness too.

SREE NARAYANA GURU

Devoid of dividing walls...Of caste or race......Or hatred of rival faith.......We all live here In Brotherhood

SREE NARAYANA GURU

Devoid of dividing walls...Of caste or race......Or hatred of rival faith.......We all live here In Brotherhood

Sunday, 25 May 2014

ടി കെ മാധവന്‍ : നവോത്ഥാന വഴിയിലെ സൂര്യന്‍ - അഡ്വ : കെ അനില്‍കുമാര്‍ അഡ്വ.കെ അനില്‍കുമാര്‍

ടി കെ മാധവനെ ശരിയായി മനസിലാക്കാനും അര്‍ഹമായ അംഗീകാരം നല്‍കാനും കേരളത്തിനു സാധിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഇന്ത്യന്‍ നാഷനല്‍ കോണ്‍ഗ്രസിനെ കേരളത്തിലെ പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളുമായി ഇഴചേര്‍ക്കുന്നതില്‍ സവിശേഷപങ്കാണ് അദ്ദേഹം വഹിച്ചത്. സ്വാതന്ത്ര്യ സമരപ്രസ്ഥാനത്തെ നവോത്ഥാന വഴികളിലേക്കു നയിക്കാന്‍ കിടയറ്റ പ്രവര്‍ത്തനമാണ് അദ്ദേഹം നടത്തിയത്. പത്രപ്രവര്‍ത്തന ത്തില്‍ സ്വന്തമായ വഴിതുറന്ന ദ്ദേഹം 'ദേശാഭിമാനി' എന്ന പേരില്‍ ഒരു പത്രം നടത്തുന്നതിന് നെടുനായകത്വം വഹിച്ചു. വദ്യവര്‍ജനപ്രസ്ഥാനം, സഞ്ചാരസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായി നടന്ന പ്രക്ഷോഭണം, ഉച്ചനീചത്വ ങ്ങള്‍ക്കെതിരായ സമരം, ക്ഷേത്രപ്രവേശനം, സമത്വവാദം തുടങ്ങിയ നാനാരംഗങ്ങളില്‍ ഒരേസമയം ഇടപെട്ട ടി കെ മാധവന്‍ 1102 ല്‍ എസ് എന്‍ ഡി പി യുടെ സംഘടനാ സെക്രട്ടറിയായി. എസ് എന്‍ ഡി പി ക്ക് അഭൂതപൂര്‍വമായ വളര്‍ച്ചയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംഘാടന മികവിനാല്‍ നേടാനായത്.

മലയാളവര്‍ഷം 1061 ചിങ്ങമാസം 19 ആം തിയതി കാര്‍ത്തികപ്പിള്ളി നങ്ങ്യാര്‍കുളങ്ങര ചീവാച്ചേരി വീട്ടില്‍ (ആലുമ്മൂട്ടില്‍) കേശവന്‍ചാന്ദാര്‍ അവര്‍കശുടെയും മാവേലിക്കര കണ്ണമംഗലത്ത് താന്നിയംകുന്നേല്‍ ഉമ്മിണിയമ്മയുടേയും മകനായി ടി കെ മാധവന്‍ ജനിച്ചു. ബാല്യകാല വിദ്യാഭ്യാസവേളയില്‍ത്തന്നെ സ്വതന്ത്രമായ ചിന്തയും വ്യക്തിത്വവും ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച ടി കെ മാധവന്‍ ചുറ്റുപാടുമുള്ള അസമത്വങ്ങളോട് ഒടുങ്ങാത്ത പ്രതിഷേധം കാത്തുസൂക്ഷിച്ചയാളായിരുന്നു. ശ്രേണീബദ്ധമായ ജാതിഘടനയും അതില്‍ പിന്നോക്ക ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ യാതനകളും ബാലമനസിനെ നോവിച്ചതിന്റെ പരിണിതിയായാണ് ടി കെ മാധവന്‍ എന്ന സാമൂഹ്യ പ്രവര്‍ത്തകന്‍ ജനിക്കുന്നത്.

നിരന്തരമായ വായനയിലൂടെയും എഴുത്തിലൂടെയും സ്വപ്രയത്‌നംകൊണ്ട് മാധവന്‍ കഴിവുകള്‍ വികസിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ശ്രീനാരായണ ഗുരുദേവന്റെ അനുചരനായി കുറേക്കാലം കഴിച്ചുകൂട്ടി. 1087 ല്‍ വര്‍ക്കല ശിവഗിരിമഠത്തില്‍ നടന്ന ശാരദാ പ്രതിഷ്ഠയില്‍ പങ്കുകൊണ്ടു. തുടര്‍ന്ന് എസ് എന്‍ ഡി പി യുടെ സമ്മേളനങ്ങളില്‍ പങ്കെടുത്തും സംഘടനാ കാര്യങ്ങളില്‍ ശ്രദ്ധിച്ചും പതുക്കപ്പതുക്കെ ശ്രദ്ധേയനായി.
ദേശാഭിമാനി എന്ന പേരില്‍ ഒരു പ്രസിദ്ധീകരണം ആരംഭിച്ചുകൊണ്ടാണ് ടി കെ മാധവന്‍ പൊതുരംഗത്തേക്ക് കാലെടുത്തുവെച്ചതെന്ന് പറയാം. സ്വദേശാഭിമാനി രാമകൃഷ്ണപിള്ളയുടെ നാടുകടത്തലിനെ തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്ന സ്വദേശാഭിമാനി എന്ന പേരിനെ അനുകരിച്ചാണ് ദേശാഭിമാനിയെന്ന പേര് നല്‍കിയത്. 1890 ല്‍ അത് പ്രസിദ്ധീകരണം തുടങ്ങി. ആദ്യം മാനേജരായും പിന്നീട് പത്രാധിപരായും മാറിയ ടി കെ മാധവന്‍ ശക്തമായ ഇടപെടലുകളാണ് പത്രപ്രവര്‍ത്തനത്തിലൂടെ സമൂഹത്തില്‍ നിര്‍വഹിച്ചത്. പിന്നോക്ക ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ, വിശിഷ്യാ ഈഴവ ജനവിഭാഗം അനുഭവിച്ചിരുന്ന ദുരിതങ്ങളുടെ പരിഹാരമാണ് മാധവന്‍ തേടിയിരുന്നത്. ഇതിന്റെ തുടര്‍ച്ചയായി, പൗരസമത്വവാദം കേരള സമൂഹത്തില്‍ ദേശാഭിമാനിയിലൂടെയാണ് മാധവന്‍ അവതരിപ്പിച്ചത്.

ഇതിനിടയില്‍ ശ്രീമൂലം പ്രജാസഭയില്‍ ഈഴവ അംഗമായി ടി കെ മാധവനെ നിയമിച്ചിരുന്നു. 1917-19 കാലഘട്ടങ്ങളില്‍ മഹാകവി മൂലൂര്‍ ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള വരുമായി സഹകരിച്ച് ശക്തമായ പ്രവര്‍ത്തനമാണ് നടത്തിയത്. എല്ലാ ഹിന്ദുക്കള്‍ക്കും ജാതിവ്യത്യാസം കൂടാതെ എല്ലാ ഹിന്ദുക്ഷേത്രങ്ങളിലും പ്രവേശിച്ച് ആരാധനനടത്തുന്നതിന് അനുവദിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ട് ഒരു പ്രമേയം ടി കെ മാധവന്‍ ശ്രീമൂലം പ്രജാസഭയില്‍ അവതരിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയുണ്ടായി. എന്നാല്‍ മതകാര്യങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച ചര്‍ച്ച പാടില്ല എന്ന വിലക്ക് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി അതിന് അനുമതി നല്‍കിയില്ല. ഇതില്‍ പ്രതിഷേധിച്ച് ടി കെ മാധവന്‍ പ്രജാസഭയില്‍നിന്ന് രാജിവെച്ചു
മഹാത്മാഗാന്ധി 1102 കന്നിമാസം 6 ആം തിയതി തിരുനല്‍വേലിയില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ തിരുവിതാംകൂറിലെ അധസ്ഥിത വര്‍ഗക്കാരുടെ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധയില്‍ പെടുത്താന്‍ ടി കെ മാധവന്‍ തിരുനല്‍വേലിയിലെത്തി മഹാത്മാഗാന്ധിയെ കണ്ടു. തിരുവിതാംകൂറിലെ സാമൂഹ്യാന്തരീക്ഷത്തെപ്പറ്റിയും ശ്രീനാരായണഗുരുവിന്റെ മഹനീയ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെപ്പറ്റിയും ഗാന്ധിജി ടി കെ മാധവനില്‍ നിന്ന് കേട്ടറിഞ്ഞു. ക്ഷേത്ര പ്രവേശന പ്രക്ഷോഭണത്തില്‍ ആദ്യമൊക്കെ അനുവാദം നല്‍കാന്‍ ഗാന്ധിജി തയാറായില്ല. എന്നാല്‍ തിരുവിതാംകൂറിലെ സാമൂഹ്യഘടനയില്‍ പിന്നോക്ക ജനവിഭാഗങ്ങള്‍ കൈവരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന വളര്‍ച്ച വിവരിച്ച് ടി കെ മാധവന്‍ ക്ഷേത്രപ്രവേശനസമരം സംഘടിപ്പിക്കാനുള്ള അനുവാദം നേടിയെടുത്തു. മാത്രമല്ല കോണ്‍ഗ്രസിന്റെ കാര്യപരിപാടിയില്‍ അത് ഉള്‍പ്പെടുന്നതായി ഗാന്ധിയെക്കൊണ്ട് എഴുതി വാങ്ങിയിട്ടാണ് മാധവന്‍ തിരികെ വന്നത്.

ക്ഷേത്രപ്രവേശനത്തിനുവേണ്ടി അഹിംസയില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു സത്യാഗ്രഹത്തിന് ഗാന്ധിജി അനുവാദം നല്‍കിയത് മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ നല്ല പ്രചാരം നേടി. തിരുവിതാംകൂറിലെ സവര്‍ണവിഭാഗങ്ങളിലെ നേതാക്കള്‍ പലരും ക്ഷേത്രപ്രവേശനത്തെ മുമ്പേതന്നെ അനുകൂലിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ സാധാരണക്കാരുടെ മനോനില അത്രയേറെ ഉയര്‍ന്നതായിരുന്നില്ല. മഹാത്മജി ഇക്കാര്യത്തില്‍ സ്വീകരിച്ച പരസ്യ നിലപാട് കേരളത്തിലെ സാമൂഹ്യാന്തരീക്ഷത്തില്‍ ശക്തമായ ഇടപെടലായി. അതിന് സഹായകരമായത് ടി കെ മാധവന്റെ പരിശ്രമങ്ങളായിരുന്നു.
1923 ല്‍ കാക്കിനടയില്‍ ഇന്ത്യന്‍ നാഷനല്‍ കോണ്‍ഗ്രസിന്റെ 38 ആം വാര്‍ഷിക സമ്മേളനത്തില്‍ അയിത്തോച്ചാടനം കോണ്‍ഗ്രസിന്റെ കാര്യപരിപാടിയായി അംഗീകരിക്കാന്‍ ടി കെ മാധവന്‍ നടത്തിയ പരിശ്രമങ്ങള്‍ ചരിത്രപ്രാധാന്യമുള്ളതാണ്. അവസാനം ഗാന്ധിജിയുടെ അനുഗ്രഹാശിസ്സുകളോടെ വൈക്കം സത്യാഗ്രഹം ആരംഭിച്ചു. സത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ ഭാഗമായി കെ പി കേശവമേനോനോടൊപ്പം ടി കെ മാധവനും ജയിലിലടക്കപ്പെട്ടു. 20 മാസത്തോളം നീണ്ട വൈക്കം സത്യാഗ്രഹം മഹാത്മജിയുടെ ഇടപെടലോടെ താത്കാലികമായി അവസാനിപ്പിച്ചു. വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തോടെ അവര്‍ണരുടെ സഞ്ചാര സ്വാതന്ത്ര്യം അനുവദിക്കുന്ന നിലയിലേക്ക് കാര്യങ്ങള്‍ എത്തുമെന്നാണ് വിചാരിച്ചിരുന്ന തെങ്കിലും പല സ്ഥലങ്ങളിലും തുടര്‍ സമരങ്ങള്‍ വേണ്ടിവന്നു. അമ്പലപ്പുഴക്ഷേത്രം, പറവൂര്‍ കണ്ണന്‍കുളങ്ങര, ശുചീന്ദ്രം തുടങ്ങിയ പലസ്ഥലങ്ങളിലും സമരങ്ങള്‍ നടന്നു. വൈക്കം കഴിഞ്ഞാല്‍ സഞ്ചാരസ്വാതന്ത്ര്യ പ്രക്ഷോഭണങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും പൊതുജന ശ്രദ്ധയാകര്‍ഷിച്ചത് തിരുവാര്‍പ്പ് സമരമാണ്.
പിന്നീട് അദ്ദേഹം എസ് എന്‍ ഡി പി യുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ ആമഗ്നനായി മാറുകയും സംഘടനാ സെക്രട്ടറിയായി 1102 ല്‍ നിയമിതനാകുകയും ചെയ്തു. ഇതേ കാലത്തുതന്നെ ക്ഷേത്രപ്രവേശന ത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള പരിശ്രമങ്ങളിലും ടി കെ മാധവന്‍ വ്യാപൃതനായി. കടുത്ത ആസ്ത്മാരോഗം മൂലം വളരെയേറെ ക്ലേശിച്ചിരുന്ന ടി കെ മാധവന് കഠിനാധ്വാനം മൂലം ആരോഗ്യം നന്നേ കുറഞ്ഞുവന്നു. 1105 മേടം 15 ന് (1930) ടി കെ മാധവന്‍ അന്തരിച്ചു.
'ഒരു ജാതി, ഒരുമതം, ഒരു ദൈവം മനുഷ്യന്' എന്ന മഹത് ദര്‍ശനം പകര്‍ന്നു നല്‍കിയ ശ്രീനാരായണഗുരുദേവന്റെ മഹാചിന്തകളെ കര്‍മ്മ പഥത്തിലാക്കാന്‍ അത്യധ്വാനം ചെയ്ത പോരാളികളില്‍ ഒന്നാമന്‍ ടി കെ മാധവന്‍ തന്നെയാണ്. മഹാത്മാഗാന്ധി യോടുള്ള അഗാധമായ കൂറും സ്‌നേഹവും ഉപാസനയും ടി കെ മാധവന് കൃത്യമായ ജീവിത നിഷ്ഠയാണ് പകര്‍ന്നുനല്‍കിയത്.
കേരള നവോത്ഥാനത്തിന്റെ സൃഷ്ടികര്‍ത്താക്കളില്‍ ടി കെ മാധവന്റെ സ്ഥാനം ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു. തിരുവാര്‍പ്പില്‍ സഞ്ചാരസ്വാതന്ത്ര്യ പ്രക്ഷോഭം ആരംഭിക്കാന്‍ നേതൃത്വം നല്‍കുകയും അതിനെ ദേശീയ ശ്രദ്ധയിലേക്കെത്തിക്കാന്‍ പരിശ്രമിക്കുകയും ചെയ്ത ടി കെ മാധവനോട് ഈ നാട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
*****
പരശുരാമന്‍ സൃഷ്ടിച്ചതാണ് കേരളമെന്നും പിന്നീട് അത് നമ്പൂതിരി കുടുംബങ്ങള്‍ക്കായി ദാനം ചെയ്തതാണെന്നുമുള്ള ഐതിഹ്യത്തിലൂടെ തലമുറകളിലേക്കു പകര്‍ന്നു നല്‍കിയ അധികാരത്തിന്റെ പൊതു സമ്മതിയിലാണ് ബ്രാഹ്മണ മേധാവിത്വം നാടുഭരിച്ചത്. ആചാര്യ സി പി റായിയും ടി കെ മാധവനുമായി അക്കാലത്തു നടന്ന ഒരു സംഭാഷണത്തിന്റെ പൂര്‍ണ രൂപം മദ്രാസിലെ 'സ്വരാജ്യം' എന്ന ഇംഗ്ലീഷ് പത്രം പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി.
ആചാര്യ സി പി റായി : കേരളത്തിലെ ബ്രാഹ്മണാധിപത്യത്തെപ്പറ്റി വിവരിച്ചു പറയാമോ ?
ടി കെ മാധവന്‍
ടി കെ മാധവന്‍ : 'ഉവ്വ് വിഷ്ണുവിന്റെ ഒരു അവതാരമായ പരശുരാമന്‍ കേരളഭൂമി സമുദ്രത്തില്‍ നിന്നും ഉദ്ധരിച്ചെടുത്ത് താന്‍ 21 വട്ടം ക്ഷത്രിയന്മാരെ കൊന്ന പാപശാന്തിക്കായി കാരമണ്ഡലക്കരയില്‍ നിന്നും കൊണ്ടുവന്ന ബ്രാഹ്മണര്‍ക്ക് ദാനം കൊടുത്തു എന്നാണ് ഐതിഹ്യം. പരശുരാമന്‍ കൊണ്ടുവന്ന ഈ ബ്രാഹ്മണരുടെ സന്താനങ്ങളേ്രത ഇന്നത്തെ നമ്പൂതിരിമാര്‍. കേരളത്തിലെ വിശേഷാചാരമായ മരുമക്കത്തായം നമ്പൂതിരിമാരുടെ ഐശ്വര്യത്തിനും സൗകര്യത്തിനുമായി പരശുരാമന്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള താണത്രേ. പരശുരാമന്‍ പരശു എറിഞ്ഞ് സമുദ്രത്തില്‍ നിന്നും ഭൂമി ഉദ്ധരിച്ചെടുത്തു എന്നുള്ള കഥയുടെ പരമാര്‍ത്ഥം എന്താണെന്ന് അറിവില്ല. എന്നാല്‍ സമുദ്രഗര്‍ഭത്തില്‍ സ്ഥിതിചെയ്തിരുന്ന കേരളഭൂമി സ്വാഭാവികമായ കാരണങ്ങളുടെ വ്യാപാരം നിമിത്തം പഴയകാലത്ത് അടിയില്‍ നിന്നും പൊങ്ങിവന്നിട്ടുള്ളതാണെന്നു ഭൂഗര്‍ഭശാസ്ത്രജ്ഞന്മാര്‍ പറയുന്നുണ്ട്. ഏതായാലും കേരളഭൂമി മുഴുവനും അവരുടെ സ്വന്തം വകയാണെന്നു നമ്പൂതിരിമാര്‍ അവകാശം പറഞ്ഞുവരുന്നു. ഈ അവകാശത്തെ സ്ഥാപിക്കാനായി അവര്‍ പഴയ സംസ്‌കൃത ഗ്രന്ഥങ്ങളെ പ്രമാണമായി എടുത്തുപറയുന്നുണ്ട്. കേരളത്തിലെ സകലതും, ആ ബ്രാഹ്മണ സമുദായങ്ങളെക്കൂടിയും, ഈശ്വരന്‍ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുള്ളത് നമ്പൂതിരിമാരുടെ സുഖപൂരണത്തിനാണെന്ന് അവര്‍ വാദിക്കുന്നു. ഇതിനനുസരിച്ചുള്ള ഒരു സമുദായഘടനയാണ് അവര്‍ കേരളത്തില്‍ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുള്ളത്. ആ ഘടനയെ മതത്തില്‍ വേരുറപ്പിച്ചു മതത്തിന്റെ പിന്‍ബലംകൊണ്ട് ഉണ്ടാകാവുന്ന ശക്തിയും അവര്‍ സമ്പാദിച്ചിരിക്കുന്നു. പാതിവ്രത്യം അവരുടെ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് മാത്രമുള്ള ഒരു പ്രത്യേക സ്വത്താണെന്നും അന്യസമുദായ ക്കാരായ സ്ത്രീകള്‍ വ്യഭിചാരം ചെയ്താല്‍ അത് പാപമല്ലെന്നും അവര്‍ നിയമം ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. നമ്പൂതിരിമാര്‍ ഭൂമി ഉടമസ്ഥന്മാര്‍ മാത്രമല്ല കേരളത്തില്‍ മതത്തിന്റെയും സമുദായത്തിന്റെയും അധ്യക്ഷന്മാരുമാണ്. നമ്പൂതിരിയുടെ ഇച്ഛക്കു വിപരീതമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നവര്‍ക്ക് രക്ഷയില്ലാത്ത രീതിയിലാണ് സമുദായഘടന രൂപീകരിച്ചിട്ടുള്ളത്. ബ്രിട്ടീഷ് മലബാറില്‍ നിത്യനിഷ്ഠയോടുകൂടിയ ജീവിതം, അവിടത്തെ കുടിയായ്മ ഏര്‍പ്പാടു നിമിത്തം അസാധ്യമായിത്തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. നമ്പൂതിരിമാരുടെ ഭൂമി ഉടമസ്ഥതയോടു മതംകൂടി കൂട്ടിക്കെട്ടിയതിന്റെ ഫലമാണ് അത്.
ആചാര്യ സി പി റായി : നമ്പൂതിരിമാരുടെ പ്രത്യേക ാവശ്യങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന കാരണങ്ങളായി മതസംബന്ധമായ പ്രമാണ ഗ്രന്ഥങ്ങളുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞല്ലോ; അത് എന്താണ്?
ടി കെ മാധവന്‍ : ചില പ്രമാണങ്ങളുണ്ട്. ശാങ്കരസ്മൃതി, കേരളമാഹാത്മ്യം ഇവ രണ്ടുമാണ് അവയില്‍ മുഖ്യമായിട്ടുള്ളവ എന്നു തോന്നുന്നു. ഇവക്കുതമ്മില്‍ കൂടുതല്‍ പ്രാമാണ്യം ശാങ്കരസ്മൃതിക്കാണത്രേ. മലബാറിലെ വിവാഹക്രമത്തെ പരിഷ്‌കരിക്കാനായി ജസ്റ്റിസ് സര്‍ ടി മുത്തുസ്വാമി അയ്യരുടെ അധ്യക്ഷതയില്‍ മദ്രാസ് ഗവണ്‍മെന്റില്‍ നിന്നും നിയമിച്ചിരുന്ന മലബാര്‍ മാരിയേജ് കമ്മീഷനെപ്പറ്റി കേട്ടിരിക്കുമല്ലോ. സര്‍ സി ശങ്കരന്‍ നായര്‍ ഈ കമ്മീഷനില്‍ ഒരു അംഗമായിരുന്നു. ഈ കമ്മീഷനെപ്പറ്റി കേട്ടിരിക്കുമല്ലോ. ഈ കമ്മീഷന്‍ ഈ ഗ്രന്ഥത്തെപ്പറ്റി വളരെ ഗാഢമായി അന്വേഷണം നടത്തി അഭിപ്രായം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഈ ഗ്രന്ഥ്തിന് 200 കൊല്ലത്തിലധികം പഴക്കമില്ലെന്നാണ് അവരുടെ അഭിപ്രായം. അ തിന്റെ കര്‍ത്താവ് ഒരു നമ്പൂതിരിയാണെന്നും ആ നമ്പൂതിരി കൃത്രിമമായി നിര്‍മ്മിക്കുന്നതാണ് ഈ ഗ്രന്ഥമെന്നും ആ പണ്ഡിതസംഘം അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരി ക്കുന്നു.
ആചാര്യ സി പി റായി : തിരുവിതാംകൂര്‍ രാജകുടുംബവും നമ്പൂതിരിമാരുമായുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ സ്വഭാവമെന്ത് ?
ടി കെ മാധവന്‍ : തിരുവിതാംകൂര്‍ രാജകുടുംബത്തില്‍ നമ്പൂതിരിമാര്‍ക്കുള്ള സ്വാധീനശക്തി അവര്‍ണനീയമാണ്. തിരുവിതാംകൂര്‍ മഹാരാജാക്കന്മാര്‍ ക്ഷത്രിയരല്ല എന്നാണ് ഐതിഹ്യം. സിംഹാസനാരോഹണത്തിനുമുമ്പായി നമ്പൂതിരിമാര്‍ അവരെ ക്ഷത്രിയന്മാര്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ദ്വിജന്മാരായി മാറ്റി അവര്‍ക്ക് തുലാപുരുഷദാനം നടത്തി സ്വര്‍ണംകൊണ്ടു പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കിവെച്ചിട്ടുള്ള പശുവിന്റെ ഗര്‍ഭത്തില്‍കൂടി കടന്നു വായില്‍ക്കൂടി വെളിക്കുവന്നതിനുശേഷം, പഞ്ചഗവ്യം നിറച്ചുവെച്ചിട്ടുള്ള ഒരു സ്വര്‍ണത്താമരയില്‍ മുങ്ങുന്നുന്നു. അതിനെ തുടര്‍ന്ന് ഒരു ത്രാസില്‍ കയറി ഇരുന്നിട്ട് മറ്റേ ത്രാസില്‍ സ്വര്‍ണം വെള്ളി ഈ ലോഹങ്ങള്‍കൊണ്ടുള്ള നാണയം ഇട്ടു തൂക്കുന്നു. ഈ ക്രിയകളെല്ലാം നടന്നതിനു ശേഷം സ്വര്‍ണം കൊണ്ടുള്ള പശു, താമര, നാണയങ്ങള്‍ ഇവയെല്ലാം മഹാരാജാക്കന്മാര്‍ നമ്പൂതിരി ബ്രാഹ്മണര്‍ക്ക് ദാനം ചെയ്യുന്നു. പകരമായി നമ്പൂതിരിമാര്‍ കൈപൊക്കി അനുഗ്രഹിച്ചു മഹാരാജാക്കന്മാര്‍ക്കു ദ്വിജത്വം നല്‍കുന്നു. ഇതുകൂടാതെ രാജകുടുംബം ഒരു നൂറുകൂട്ടം കാര്യങ്ങള്‍ക്കു നമ്പൂതിരിമാരെ ആശ്രയിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
****
കടപ്പാട് : നാഷനന്‍ ബുക്സ്റ്റാള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച, അഡ്വ. കെ അനില്‍കുമാര്‍ എഴുതിയ 'തിരുവാര്‍പ്പ് സഞ്ചാരസ്വാതന്ത്ര്യസമരം - നവോത്ഥാനചരിത്രത്തിലെ ഒരേട് ' എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ നിന്നുമാണ് ഈ ഭാഗം പകര്‍ത്തിയിട്ടുള്ളത്.

സമഭാവനയും സാഹോദര്യവും


പ്രസ്ഥാനമാണോ വ്യക്തിയാണോ വലുതെന്ന ചോദ്യം പൊതുജീവിതത്തില്‍ പലപ്പോഴും ഉയര്‍ന്നു കേള്‍ക്കാറുണ്ട്. ചില വ്യക്തികള്‍ വലിയ പ്രസ്ഥാനമായി മാറുന്ന അനുഭവം ചരിത്രത്തില്‍ ചുരുക്കമായെങ്കിലും സംഭവിക്കുന്നു. 'സഹോദരസംഘം' കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യദശകങ്ങളില്‍ കൊച്ചി രാജ്യത്ത് രൂപംകൊണ്ട ഒരു പ്രസ്ഥാനമായിരുന്നു. അതിന് നേതൃത്വം വഹിച്ച കെ.അയ്യപ്പന്‍ ബി.എ ചുരുങ്ങിയകാലം കൊണ്ട് ആ പ്രസ്ഥാനത്തെക്കാള്‍ വലിയ പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. അദ്ദേഹത്തെ ജനങ്ങള്‍ 'സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍' എന്ന് സ്‌നേഹപൂര്‍വ്വം വിളിച്ചു. സഖാവ് അഥവാ കോമ്രേഡ് എന്ന് കേരളത്തില്‍ കമ്യൂണിസ്റ്റുകാര്‍ പരസ്പരം വിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നതിന് കാല്‍നൂറ്റാണ്ട് മുമ്പ്, അധ്യാപകനായിരുന്ന കെ.അയ്യപ്പന്‍ മാസ്റ്റര്‍ മനുഷ്യര്‍ക്കിടയില്‍ സമഭാവം ഉണ്ടാക്കാന്‍ ഇട്ടുകൊടുത്ത പദമാണ് സഹോദരന്‍. ജാതിനശീകരണ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പ്രചാരണത്തിനായി അദ്ദേഹം ആരംഭിച്ച പത്രത്തിന്റെ പേരും 'സഹോദരന്‍' എന്നായിരുന്നു.

പത്രാധിപന്മാര്‍ സ്വന്തം പത്രത്തിന്റെ പേരു ചേര്‍ത്തു വിളിക്കപ്പെടുന്ന പ്രവണത അക്കാലത്തു പതിവായിരുന്നു. സ്വദേശാഭിമാനി രാമകൃഷ്ണപിള്ള, കേസരി ബാലകൃഷ്ണപിള്ള, മിതവാദി കൃഷ്ണന്‍ എന്നൊക്കെ പറയുന്നതുപോലെ സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന്റെ പത്രാധിപര്‍ സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ എന്ന് അറിയപ്പെട്ടത് സ്വാഭാവികമായ നാട്ടുനടപ്പു തന്നെ. ക്രിസ്തുമത പ്രചാരകരായ ഒരുകൂട്ടര്‍ പരസ്പരം 'ബ്രദര്‍' എന്ന് വിളിക്കാറുണ്ട്. അതില്‍ നിന്ന് പ്രചോദനം കൊണ്ട് സ്വീകരിച്ചതാകാം സഹോദരന്‍ എന്ന വാക്കെന്ന് തോന്നാമെങ്കിലും സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ ഒരു ബുദ്ധമത വിശ്വാസിയായിരുന്നു. 'ധര്‍മ്മം ശരണം ഗച്ഛാമി' എന്ന് സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന്റെ ആദര്‍ശവാക്യമായി അദ്ദേഹം സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. സാമൂഹിക പരിഷ്‌ക്കരണ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാത്ത ജിഹ്വയായി 36 വര്‍ഷം കൊച്ചി രാജ്യത്ത് നിലനിന്ന 'സഹോദരന്‍' പത്രത്തിന് മലയാളം പത്രപ്രവര്‍ത്തന ചരിത്രത്തില്‍ വലിയൊരു സ്ഥാനമുണ്ട്. മഹാത്മജിക്ക് 'നവജീവന്‍' പോലെയായിരുന്നു കെ.അയ്യപ്പന്‍ മാസ്റ്റര്‍ക്ക് 'സഹോദരന്‍.' പ്രക്ഷോഭവാസനയുടെ അര്‍ത്ഥവത്തായ പൈതൃകം സൃഷ്ടിച്ച കേസരി, സമത്വവാദി, സ്വദേശാഭിമാനി, സഹോദരന്‍ എന്നീ പത്രങ്ങളെയും അവയുടെ പത്രാധിപന്മാരെയും വിസ്മരിച്ച് ആധുനിക കേരളത്തിന്റെ ചരിത്രാന്വേഷികള്‍ക്ക് ഒരിക്കലും മുന്നോട്ടു പോകാനാവില്ല. 

ജാതിയാചാരങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ക്ഷോഭിക്കുന്ന വാക്കുകളും തീക്ഷ്ണമായ കണ്ണുകളും ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രികളുമായി ജീവിച്ച സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ തന്റെ ജന്മനാടായ ചെറായി ഗ്രാമത്തില്‍ 1917 മേയ് 29-ാം തീയതി സമാനചിന്താഗതിക്കാരായ പന്ത്രണ്ട് പേരെ വിളിച്ചുകൂട്ടി ഒരു യോഗം നടത്തി. ആലുവ അദൈ്വതാശ്രമത്തില്‍ വച്ച് ശ്രീനാരായണഗുരുവിനെ കണ്ട് ചര്‍ച്ച ചെയ്തശേഷമായിരുന്നു ആ യോഗം. ദുരാചാരങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ഉല്‍ബോധനങ്ങള്‍ പോര, പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ വേണമെന്ന് ബി.എ. പരീക്ഷ പാസായ വിവരം അറിയിക്കാന്‍ എത്തിയ അയ്യപ്പനോട് സംഭാഷണത്തിനിടയില്‍ ഗുരു പറഞ്ഞു. ''ജാതി പോകണം അയ്യപ്പ, അതിനെന്തെങ്കിലും ചെയ്‌തേ പറ്റൂ.'' ഗുരു ഉപദേശിച്ചു. ആ ഉപദേശം കേട്ട് ഗ്രാമത്തില്‍ തിരിച്ചെത്തിയാണ് അയ്യപ്പന്‍ 12 ചെറുപ്പക്കാരുമായി കൂടിയാലോചിച്ച് ജാതിവിരുദ്ധ പ്രതിജ്ഞയെടുത്തതും മിശ്രഭോജനം നടത്തിയതും. രണ്ടു പുലയക്കുട്ടികള്‍ക്കൊപ്പമിരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ ഈ പന്ത്രണ്ടു പേരില്‍ നാലുപേര്‍ മാത്രമേ സന്നദ്ധരായുള്ളൂ. എന്നാല്‍ മിശ്രഭോജനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സന്ദേശം ശ്രവിച്ച് സമീപപ്രദേശങ്ങളില്‍ നിന്ന് അനേകം പേര്‍ തുണ്ടിടപ്പറമ്പില്‍ എത്തി. ഒരു ഹരിജനബാലന്‍ പായസം വിളമ്പി. എല്ലാവര്‍ക്കും ആവശ്യാനുസരണം ഭക്ഷിക്കാന്‍ പായസം തികഞ്ഞില്ല. എങ്കിലും ജാതി വിചാരങ്ങള്‍ക്കെതിരെ തികവാര്‍ന്ന ഒരു പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ തിരി അവിടെ തെളിഞ്ഞു. 'ജാതി വ്യത്യാസം ശാസ്ത്രവിരുദ്ധവും ദോഷകരവും അനാവശ്യവും ആയതുകൊണ്ട് അതിനെ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ നിയമവിരുദ്ധമല്ലാത്ത വിധം കഴിയുന്നതൊക്കെ ചെയ്യുമെന്ന് ഞാന്‍ പൂര്‍ണ്ണമനസ്സാലെ സമ്മതിച്ച് സത്യം ചെയ്തുകൊള്ളുന്നു...' എന്ന പ്രതിജ്ഞാവാചകം സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ ചൊല്ലി. മിശ്രഭോജനത്തില്‍ പങ്കെടുത്തവരെല്ലാം അത് ഏറ്റുചൊല്ലി. ഇരുന്നൂറ് പേര്‍ ആദ്യ മിശ്രഭോജന പരിപാടിയില്‍ പങ്കെടുത്തു. ജാതിശ്രേണിയില്‍ തൊട്ടുമുകളിലെന്നു കരുതുന്നവരുടെ ഒപ്പം ചേരുന്നതിലല്ല; താഴെയുള്ളവരെ കൂടെ ചേര്‍ക്കുന്നതിലാണ് മഹത്വവും പ്രാധാന്യവും. ഇക്കാര്യം സഹോദരന്‍ തന്റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകരെ ധരിപ്പിച്ചു. സഹോദരസംഘം അവിടെ നിന്ന് ഒരു പ്രസ്ഥാനമായി വളര്‍ന്നത് നിരന്തരമായ എതിര്‍പ്പുകളിലൂടെയാണ്. യാഥാസ്ഥിതികര്‍ ജാതിഭേദമില്ലാതെ സംഘടിതമായി സഹോദര പ്രസ്ഥാനത്തെ എതിര്‍ത്തു. എതിര്‍ക്കും തോറും പാവപ്പെട്ടവര്‍ക്കിടയില്‍ അയ്യപ്പനും സഹോദര പ്രസ്ഥാനത്തിനും സ്വാധീനം വര്‍ദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. 1917 മേയ് 29-ാം തീയതിയിലെ മിശ്രഭോജനത്തെ ആസ്പദമാക്കി അയ്യപ്പന്‍ മാസ്റ്റര്‍ കോഴിക്കോട്ടെ മിതവാദി പത്രത്തിലേക്ക് ഒരു ലേഖനമയച്ചു. പത്രാധിപര്‍ കൃഷ്ണന്‍ ലേഖനം ഒരു കുറിപ്പോടുകൂടി മടക്കി അയച്ചു. 'ലേഖനം ഒന്നാംതരം തന്നെ. പക്ഷേ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാന്‍ നിവൃത്തിയില്ല.' അയ്യപ്പന് നിരാശ തോന്നിയില്ല. ജാതിനശീകരണ പ്രസ്ഥാനമായ സഹോദര സംഘത്തിന്റെ പ്രചണാര്‍ത്ഥം സ്വന്തമായി ഒരു പ്രസിദ്ധീകരണം ആവശ്യമാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിനു തോന്നി. അങ്ങനെ മിതവാദിയില്‍ നിന്നു തിരിച്ചയച്ച ലേഖനം ഉള്‍പ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് 1917 ല്‍ അയ്യപ്പന്‍ പത്രാധിപരായി 'സഹോദരന്‍' മാസിക പ്രസിദ്ധീകരണം തുടങ്ങി. ചെറായി യൂണിയന്‍ സ്‌കൂളില്‍ അധ്യാപകനായിരുന്നു അപ്പോള്‍ അയ്യപ്പന്‍. ആദ്യലക്കം മാസികയില്‍ ചേര്‍ക്കേണ്ട മുഖപ്രസംഗം ഗുരുസ്വാമിയെ വായിച്ചുകേള്‍പ്പിച്ചു. 'വിശ്വസിക്കുന്നതുപോലെ പറയുവാനും പറയുന്നതുപോലെ നടക്കുവാനും ഒരുക്കമുള്ള നിഷ്‌കപടന്മാരെ ഒരുമിച്ചു ചേര്‍ത്ത് ഉല്‍കൃഷ്ടമായ ഉദ്ദേശ ശക്തികൊണ്ട് ജാതിബാധ ഒഴിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി ചെറുതായി ആരംഭിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു വലിയ സ്ഥാപനമാണിത്.' എന്ന് ഒന്നാം മുഖപ്രസംഗത്തില്‍ പത്രാധിപര്‍ നയം വ്യക്തമാക്കി. ''കൊള്ളാം, നന്നായിട്ടുണ്ട്.'' എന്ന് ഗുരു അയ്യപ്പനെ അനുഗ്രഹിച്ചു. പിറ്റേക്കൊല്ലം നിയമം പഠിക്കാന്‍ അയ്യപ്പന്‍ തിരുവനന്തപുരത്തേക്കു പോയി. അവിടെ ഒരു സ്‌കൂളില്‍ അധ്യാപക ജോലിയും സ്വീകരിച്ചു. രണ്ടുകൊല്ലം മുടങ്ങാതെ മാസികയും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു പോന്നു. മഹാകവി കുമാരനാശാന്‍ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്ത ഒരു സ്‌നേഹിതന്റെ അച്ചടിശാലയില്‍ നിന്നാണ് 'സഹോദരന്‍' മാസത്തില്‍ രണ്ടെന്ന വിധം ദൈ്വവാരികയായി ഇറങ്ങിയത്. നിയമപഠനം കഴിഞ്ഞ് എറണാകുളത്ത് തിരിച്ചെത്തി പ്രതിവാര പത്രമാക്കി. റോയല്‍ സൈസില്‍ എട്ടുപേജുള്ള സഹോദരന്‍ വാരിക കൊച്ചി നാട്ടുരാജ്യത്ത് നല്ല പ്രചാരം നേടി. ദിവാന്‍ പരവക്കാട്ട് നാരായണ മേനോന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ സര്‍വീസില്‍ പത്രാധിപര്‍ അയ്യപ്പന് നല്ലൊരു ഉദ്യോഗം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. പത്രത്തിന്റെ പ്രസിദ്ധീകരണം നിറുത്തണമെന്നില്ല. ചുമതല മറ്റുവല്ലവരെയും ഏല്‍പ്പിച്ചിട്ട് അയ്യപ്പന് ഉദ്യോഗത്തില്‍ പ്രവേശിക്കാം. മധുരതരമായ ഈ പ്രലോഭനത്തില്‍ അയ്യപ്പന്‍ വീണില്ല. എന്നാല്‍ സാമ്പത്തിക പ്രയാസം മൂലം രണ്ടുകൊല്ലം കഴിഞ്ഞ് സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന്റെ പ്രസിദ്ധീകരണം തൃശൂരിലേക്കു മാറ്റേണ്ടിവന്നു. കെ.ഐ.കുഞ്ഞുണ്ണി എന്നൊരു മാനേജരെ തൃശൂരില്‍ സഹോദരനു ലഭിച്ചു. 1924ല്‍ വലിയൊരു വെള്ളപ്പൊക്കം ഉണ്ടായി. പത്രത്തിന്റെ ഫയലുകളും രേഖകളും വെള്ളപ്പൊക്കത്തില്‍ ഒലിച്ചുപോയി. സഹോദരന്‍ പ്രസിദ്ധീകരണം നിലച്ചു.

ഏഴുകൊല്ലക്കാലത്തെ നിലനില്‍പ്പ് സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന് സാമ്പത്തികമായി ആശാവഹമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും വായനക്കാര്‍ക്കിടയില്‍ നല്ല സ്വാധീനം ലഭിച്ചു. പത്രം പുനരാരംഭിക്കാന്‍ അയ്യപ്പനെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ നിര്‍ബന്ധപൂര്‍വ്വം പ്രേരിപ്പിച്ചു. ഒറ്റയ്ക്ക് നടത്താന്‍ അദ്ദേഹം നിസ്സഹായനായിരുന്നു. നിയമപ്രകാരം സഹോദരന്‍ പ്രിന്റിംഗ് ആന്റ് പബ്ലിഷിംഗ് ലിമിറ്റഡ് എന്ന കമ്പനി രൂപീകരിച്ചു. അച്ചുകൂടം, പത്രപ്രവര്‍ത്തനം, പുസ്തകവ്യാപാരം എന്നിവ ലക്ഷ്യമായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. അഞ്ചുരൂപ വിലയുള്ള നാലായിരം ഓഹരികളിലൂടെ 20,000 രൂപ മൂലധനം സമാഹരിച്ചു. ചുരുങ്ങിയത് പത്ത് ഓഹരിയെടുത്തവര്‍ കമ്പനി ഡയറക്ടര്‍മാരായി. കെ.രാമന്‍ വൈദ്യര്‍ മാനേജിംഗ് ഡയറക്ടറും കെ.അയ്യപ്പന്‍ സെക്രട്ടറിയും ആയി 1925 ല്‍ മട്ടാഞ്ചേരിയിലെ ഒരു വാടകകെട്ടിടത്തില്‍ കമ്പനി പ്രവര്‍ത്തനം ആരംഭിച്ചു. അക്കൊല്ലം ജൂണ്‍ മാസത്തില്‍ സഹോദരന്‍ പത്രം വീണ്ടും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു തുടങ്ങി. പിറ്റേക്കൊല്ലം സ്വന്തമായി ഒരു പ്രസ്സ് വാങ്ങി. ടി.സി.ഗോപാലന്‍ ഈ കാലത്ത് 17 രൂപ പ്രതിമാസ ശമ്പളത്തില്‍ സഹോദരന്‍ പ്രസ്സില്‍ ജോലിയില്‍ പ്രവേശിച്ചു. പിന്നീട് അയ്യപ്പന്റെ അന്ത്യം വരെ വിശ്വസ്തനായ സഹചാരിയായി ടി.സി. ഉണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടുതവണ അയ്യപ്പന്‍ കൊച്ചിയില്‍ മന്ത്രിയായപ്പോള്‍ സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന്റെ പത്രാധിപത്യം വഹിച്ചത് ടി.സി.ഗോപാലനായിരുന്നു.
1930 ല്‍ സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ വിവാഹിതനായി. പാര്‍വതിയായിരുന്നു വധു. ജാതി നശിക്കാന്‍ മിശ്രവിവാഹം നാടുനീളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാന്‍ ആഹ്വാനം ചെയ്ത പത്രാധിപര്‍ സ്വസമുദായത്തില്‍പ്പെട്ട യുവതിയെ വിവാഹം ചെയ്തത് സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന് വന്‍ തിരിച്ചടിയായി. വായനക്കാര്‍ കൂട്ടത്തോടെ പത്രം ബഹിഷ്‌കരിച്ചു. പത്രക്കെട്ടുകള്‍ പൊട്ടിക്കാതെ പല സ്ഥലത്തുനിന്നും മടങ്ങിവന്നു. പ്രചാരം ആയിരങ്ങളില്‍ നിന്ന് മുന്നൂറ് പ്രതിയായി താഴ്ന്നു. കടം നിമിത്തം കമ്പനി നടത്തിക്കൊണ്ടുപോകാന്‍ കഴിയാതായി. പത്രാധിപരുടെ വിവാഹം പത്രത്തിന്റെ നിലനില്‍പ്പു തന്നെ അവതാളത്തിലാക്കിയ ആദ്യത്തെ അനുഭവമായിരുന്നു അത്. 1937 ല്‍ സഹോദരന്‍ പത്രവും കമ്പനിയും ലിക്വിഡേറ്റ് ചെയ്തു. കടബാധ്യത തീര്‍ത്ത് രണ്ടായിരം രൂപയ്ക്ക് അയ്യപ്പന്‍ പ്രസ് വിലയ്‌ക്കെടുത്തു. ചെറായി ഗ്രാമത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഭൂസ്വത്ത് വിറ്റ് ഓഹരി ഉടമകളുടെ ബാധ്യത തീര്‍ത്തു. ടി.സി.ഗോപാലന്‍ കോട്ടിയാട്ടില്‍ മാധവന്‍ എന്ന സുഹൃത്തുമൊത്ത് കൊളംബില്‍ പര്യടനം നടത്തി നല്ലൊരു തുക പത്രത്തിനായി സമാഹരിച്ചു. കൊളംബിലെ മലയാളികള്‍ അന്ന് സഹോദര പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പേരില്‍ വ്യക്തമായ രണ്ടു ചേരിയായിരുന്നു. സഹോദരന്‍ പക്ഷക്കാര്‍ ഗോപാലനെയും കൂട്ടുകാരനെയും ഹൃദ്യമായി സ്വീകരിച്ചു. മറുചേരിക്കാരെ സമീപിക്കരുതെന്ന് ഉപദേശിച്ചു. എന്നാല്‍ പിരിവിനു വന്ന തങ്ങള്‍ക്ക് ചേരിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് ഗോപാലന്‍ ഇരുകൂട്ടരെയും കണ്ടു. പിരിച്ച തുക കലിക്കറ്റ് ബാങ്കിന്റെ കൊളംബ് ശാഖയില്‍ അടച്ച് അയ്യപ്പന്റെ പേര്‍ക്ക് ചെക്കായി അയച്ചുകൊടുത്തു. ആ തുക കൊണ്ട് എറണാകുളം വളഞ്ഞമ്പലത്തിനടുത്ത് എം.ജി.റോഡരുകില്‍ സ്ഥലം വാങ്ങി. ഇന്നവിടെ കാണുന്ന 'സഹോദര ഭവനം' നിര്‍മ്മിച്ച് പ്രസ്സും പത്രം ഓഫീസും അങ്ങോട്ടു മാറ്റി സ്ഥാപിച്ചു. 1956 ല്‍ 'സഹോദരന്‍' പ്രസിദ്ധീകരണം നിറുത്തുന്നതുവരെ ഇവിടെ നിന്നാണ് പത്രം ഇറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നത്.

സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളുടെ ആദ്യപ്രചാരകനായിരുന്നു പത്രാധിപര്‍ അയ്യപ്പന്‍. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖപ്രസംഗങ്ങളുടെ തീവ്രത കമ്പനി ഡയറക്ടര്‍മാര്‍ക്ക് ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ പ്രയാസമായി. അതിനാല്‍ കമ്യൂണിസ്റ്റ് ദര്‍ശനങ്ങള്‍ പ്രചരിപ്പിക്കാന്‍ 'വേലക്കാരന്‍' എന്നൊരു പ്രസിദ്ധീകരണം സ്വന്തമായി അയ്യപ്പന്‍ തുടങ്ങി. ആലപ്പുഴയിലെ തൊഴിലാളികളായിരുന്നു അതിന്റെ മുഖ്യപ്രചാരകരും വായനക്കാരും. പാര്‍വതി അയ്യപ്പന്റെ പത്രാധിപത്യത്തില്‍ 'സ്ത്രീ' എന്നൊരു മാസികയും വാര്‍ഷിക വരിസംഖ്യ രണ്ടുരൂപ നിരക്കില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. 1946 ല്‍ 'സഹോദരന്‍' ഒരു ദിനപ്പത്രമാക്കാന്‍ ശ്രമം തുടങ്ങി. ഒരു മുഖപ്രസംഗത്തിലൂടെ ആ തീരുമാനം അയ്യപ്പന്‍ വായനക്കാരെ അറിയിച്ചു. പക്ഷേ അതിനുവേണ്ടിയുള്ള ധനസമാഹരണം വേണ്ടവിധം വിജയിച്ചില്ല. കാല്‍ലക്ഷം രൂപ പ്രതീക്ഷിച്ചെങ്കിലും പതിനായിരം രൂപയില്‍ താഴെയായിരുന്നു ലഭിച്ചത്. ടി.സി.ഗോപാലനും കോണ്‍ഗ്രസ് നേതാവ് കെ.കെ.വിശ്വനാഥനും ധനസമാഹരണത്തിന് നേതൃത്വം കൊടുത്തെങ്കിലും ഉദ്ദേശിച്ച ഫണ്ട് ലഭിക്കാഞ്ഞതിനാല്‍ പിരിച്ച തുക മടക്കിക്കൊടുത്തു. കുമാരനാശാന്റെ ഭാര്യ ഭാനുമതിയമ്മ വലിയൊരു തുക അയ്യപ്പനെ നേരിട്ട് ഏല്‍പ്പിച്ച് സഹായിച്ചു. അച്ചടിശാല നവീകരിക്കാനും പത്രം തുടര്‍ന്നു പോകാനും അത് ഉപകരിച്ചു. പ്രസ്സില്‍ ധാരാളം പുറംജോലി ലഭിച്ചതുകൊണ്ട് പത്രം മൂലം ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരുന്ന നഷ്ടം നികത്തിപ്പോന്നു. 1956 മാര്‍ച്ച് 24-ാം തീയതി അയ്യപ്പന് ഹൃദയാസ്വാസ്ഥ്യം അനുഭവപ്പെട്ടു. വിദഗ്ദ്ധ ചികിത്സകൊണ്ട് ജീവന്‍ രക്ഷിച്ചെങ്കിലും പൂര്‍ണ്ണവിശ്രമം ആവശ്യമായി വന്നു. 'സഹോദരന്‍' തുടര്‍ന്നു പോകാന്‍ കഴിയാതായി. അക്കൊല്ലം ജൂലായ് 28-ാം തീയതി വായനാ സമൂഹത്തോട് ആ പത്രം വിട പറഞ്ഞു. കേരള കൗമുദി പത്രാധിപര്‍ കെ.സുകുമാരന്‍ കൊച്ചിയിലെത്തി അയ്യപ്പനെ കണ്ട് പത്രം തുടര്‍ന്നു പ്രസിദ്ധീകരിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു. പക്ഷേ അദ്ദേഹം വഴങ്ങിയില്ല. അയ്യപ്പന്റെ 'ആഴ്ചക്കുറിപ്പുകള്‍' മരണം വരെ കേരള കൗമുദിയില്‍ എഴുതിപ്പോന്നു. ടി.സി.ഗോപാലന്‍ കേരള കൗമുദിയുടെ എറണാകുളം ലേഖകനായി മാറി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജാമാതാവാണ് 'യോഗനാദം' പത്രാധിപര്‍ വി.ആര്‍.വിജയറാം.
ഉല്‍പ്പതിഷ്ണുക്കളുടെ താവളമായിരുന്നു സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന്റെ ഓഫീസ്. മട്ടാഞ്ചേരിയിലും എറണാകുളത്തും പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്ന കാലത്ത് യുവ എഴുത്തുകാരും പുരോഗമന രാഷ്ട്രീയ വിശ്വാസികളും യുക്തിവാദികളും സഹോദരന്‍ പത്രവുമായി അടുപ്പം പുലര്‍ത്തി. എതിര്‍പ്പിന്റെയും ആദര്‍ശധീരതയുടെയും പ്രതീകമായിരുന്ന പി.കേശവദേവ് മട്ടാഞ്ചേരി സഹോദരന്‍ ഓഫീസില്‍ സ്ഥിരവാസമാക്കി. പ്രക്ഷോഭകാരിയായ അയ്യപ്പന്‍ മാസ്റ്ററോടുള്ള ദേവിന്റെ ആരാധനാഭാവം കാര്യമായ പ്രതിഫലം പറ്റാതെ പത്രത്തില്‍ ജോലി ചെയ്യാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു. വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീര്‍, പോഞ്ഞിക്കര റാഫി, ഇടമറുക് ജോസഫ്, ശങ്കരന്‍ കരിപ്പായി തുടങ്ങി അക്കാലത്തെ യുവ എഴുത്തുകാരുടെ ആദ്യകാല കൃതികള്‍ സഹോദരന്‍ പത്രത്തിലാണ് വെളിച്ചംകണ്ടത്. ബഷീറിനോട് സ്വാനുഭവങ്ങള്‍ കഥകളാക്കാന്‍ അയ്യപ്പന്‍ ഉപദേശിച്ചു. മതം മനുഷ്യവികാസത്തിന്റെ ശത്രുവാണെന്ന് യുക്തിവാദിയായ അയ്യപ്പന്‍ എല്ലാ ശിഷ്യരോടും പറഞ്ഞു. 'ജാതിവേണ്ട, മതം വേണ്ട, ദൈവം വേണ്ട മനുഷ്യന്' എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുവ്യക്തമായ നിലപാട്. ബാരിസ്റ്റര്‍ എ.കെ.പിള്ള തിരുവിതാംകൂര്‍ ദിവാനെതിരെ മെമ്മോറിയല്‍ എഴുതിയുണ്ടാക്കാന്‍ ഒളിച്ചു പാര്‍ത്തത് സഹോദരന്‍ ഓഫീസിലാണ്. ടി.എം.വര്‍ഗ്ഗീസ്, പി.കെ.കുഞ്ഞ് തുടങ്ങിയ നേതാക്കള്‍ കൊച്ചിയിലെ സുരക്ഷിത താവളമായി സഹോദര ഭവനത്തെ കണ്ടു. ഡോക്ടര്‍ പി.പി.ആന്റണി 'കുസുമം' എന്ന തൂലികാ നാമത്തില്‍ എഴുതിപ്പോന്ന യുക്തിഭദ്രമായ ലേഖനങ്ങള്‍ പത്രാധിപര്‍ക്ക് വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ആ ലേഖനങ്ങള്‍ സമാഹരിച്ച് സൗജന്യമായി അച്ചടിച്ച് പുസ്തകമാക്കി ഇറക്കി. കുസുമം എന്ന എഴുത്തുകാരന്‍ അര്‍ബുദ രോഗം ബാധിച്ച് അകാലത്തില്‍ അന്തരിച്ചു. ജോസഫ് മുണ്ടശ്ശേരിക്ക് കമ്യൂണിസ്റ്റ് ആഭിമുഖ്യം ലഭിച്ചത് കുസുമവുമായി സഹോദരന്‍ പത്രത്തില്‍ നടന്ന വിവാദത്തില്‍ നിന്നാണെന്ന് പറയുന്നു. ജനാര്‍ദ്ദന മേനോന്‍, രാമവര്‍മ്മ തമ്പാന്‍, എം.സി.ജോസഫ് തുടങ്ങി ഒട്ടേറെപ്പേര്‍ സഹോദരനിലെ പംക്തിയെഴുത്തുകാരായിരുന്നു. ആലപ്പുഴയില്‍ 'തൊഴിലാളി' എന്നൊരു പത്രം തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ കേശവദേവിനെ അതിന്റെ ചുമതല ഏറ്റെടുക്കാനായി സഹോദരന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു. പത്രാധിപരുടെ സംഘടനാ പ്രവര്‍ത്തനം വലിയൊരു പണിമുടക്കിനും ദേവിനെതിരെ അറസ്റ്റ് വാറണ്ടിനും ഇടയാക്കി. പൊലീസിനു പിടികൊടുക്കാതെ ദേവ് കൊച്ചിയിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോന്നു. തിരുവിതാംകൂര്‍ പൊലീസിന് മട്ടാഞ്ചേരിയിലെ സഹോദരന്‍ ഓഫീസില്‍ പ്രവേശിക്കാന്‍ എളുപ്പമല്ല. സി.പി വിരുദ്ധ നിവര്‍ത്തന പ്രക്ഷോഭകാരികള്‍ക്ക് സഹോദരന്‍ അങ്ങനെ ഒരു അഭയസ്ഥാനമായി.
ആശാന്‍ 'വണ്ടിന്റെ പാട്ട്' എന്ന കവിത എഴുതിയത് സഹോദരന്‍ മാസികയ്ക്കു വേണ്ടിയാണ്. കുറച്ചുകൂടി എരിവാകാമെന്ന് യുവ പത്രാധിപരുടെ ആവശ്യം പരിഗണിച്ച് 'സിംഹനാദം' എന്ന കവിതയും 'പരിവര്‍ത്തനം' എന്ന കൃതിയും ആശാന്‍ സഹോദരനില്‍ എഴുതി. സഹോദരനിലെ മുഖപ്രസംഗം വായിച്ച് ആഹ്ലാദഭരിതനായി ഡോക്ടര്‍ പി.പല്‍പ്പു മഹാകവിയോട് പറഞ്ഞു: ”See, how the boy writes!” എന്നാല്‍ അയ്യപ്പനെ നേരില്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ ഡോക്ടര്‍ പല്‍പ്പു ഇങ്ങനെയാണ് ഉപദേശിച്ചത്: ''മിശ്രഭോജനം ആയിക്കോട്ടെ. ആദ്യം ഭോജനത്തിനുള്ള ചോറ് എല്ലാവര്‍ക്കും കിട്ടണ്ടേ അയ്യപ്പാ. അതാണ് പ്രധാനം.'' തിയോസഫിക്കല്‍ സൊസൈറ്റിയുടെ മുഖപത്രമായ 'സനാതനധര്‍മ്മം' സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന്റെ മേന്മയെ പ്രശംസിച്ചത് നോക്കുക: 'ഒരു ഋഷിവര്യന്റെ നിരന്തര പ്രചോദനത്തിന്റെ ഫലം.' യാഥാസ്ഥിതിക ഹിന്ദുക്കള്‍ സഹോദരനെ 'പുലയന്‍ അയ്യപ്പന്‍' എന്ന് വിളിച്ചു. അതൊരു ബഹുമതിയായി കരുതുന്നു എന്ന് കൊച്ചി പ്രജാസഭയില്‍ അദ്ദേഹം മറുപടി പറഞ്ഞു. റാവു ബഹദൂര്‍, സര്‍ എന്നൊക്കെ സര്‍ക്കാര്‍ നല്‍കുന്ന ബഹുമതികളെക്കാള്‍ കേമം. മിശ്രഭോജന പ്രസ്ഥാനവും യുക്തിവാദ പ്രവര്‍ത്തനവുമായി നാടുചുറ്റുമ്പോള്‍ കൊടുങ്ങല്ലൂരില്‍ വച്ച് അയ്യപ്പന്റെ തലയില്‍ അക്രമികള്‍ ഉറുമ്പിന്‍ കൂട് കുടഞ്ഞു. വഴി നടക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായി അധഃസ്ഥിതരെ കൂട്ടി നിയമം ലംഘിച്ചപ്പോള്‍ ഗുണ്ടകളെ വിട്ട് മര്‍ദ്ദിച്ചു. അപ്പോഴെല്ലാം ഗുരുസന്നിധിയില്‍ ആശ്വാസം തേടി എത്തുകയായിരുന്നു പതിവ്. മര്‍ദ്ദനമേറ്റ പാടുകളില്‍ ഗുരു സാവകാശം തലോടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു: ''ക്ഷമിക്കൂ അയ്യപ്പ, ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ ക്ഷമിക്കൂ.'' എന്ന് ഉപദേശിച്ചു.

സഹോദരന്റെ മുഖപ്രസംഗങ്ങള്‍ രഹസ്യാന്വേഷണ വിഭാഗത്തിലെ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ പരിഭാഷപ്പെടുത്തി വല്ലപ്പോഴും തന്റെ വകുപ്പു തലവന് അയയ്ക്കുമായിരുന്നു. വിമര്‍ശനാത്മകമായ ആ കുറിപ്പുകള്‍ പലതും അങ്ങനെ പ്രധാനമന്ത്രി നെഹ്‌റുവിന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം ആ പൊലീസ് മേധാവിക്ക് മറുപടി അയച്ചു. ”I want such constructive criticism, I like to read more of them.“ അതിനു ശേഷം സഹോദരന്‍ പത്രത്തിലെ വിവാദപരവും വിമര്‍ശനാത്മകവുമായ ലേഖനങ്ങളെല്ലാം കൃത്യമായി പരിഭാഷപ്പെടുത്തി ഡല്‍ഹിക്ക് അയയ്ക്കാന്‍ എറണാകുളത്ത് പൊലീസ് ഒരു ഓഫീസറെ ചുമതലപ്പെടുത്തി. ആ ഉദ്യോഗസ്ഥന് സ്തുത്യര്‍ഹസേവനത്തിന് രാഷ്ട്രപതിയുടെ മെഡല്‍ ലഭിച്ചു.
മഹാത്മജിയുടെ നിലപാടുകളോട് സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന് വിമര്‍ശനാത്മക സമീപനമായിരുന്നു. ഹിന്ദുമതാചാരങ്ങളെ ഗാന്ധിജി പിന്തുണച്ചതില്‍ സഹോദരന്‍ പ്രതിഷേധിച്ചു. മനുഷ്യഹത്യയെന്ന മഹാപാപത്തെ സാധൂകരിക്കാത്ത ഏതെങ്കിലും ഹിന്ദുമതഗ്രന്ഥമുണ്ടോ എന്ന് വര്‍ക്കലയില്‍ വച്ച് അയ്യപ്പന്‍ ഗാന്ധിജിയോട് ചോദിച്ചു. ''ഉണ്ടല്ലോ, പതഞ്ജലിയോഗ സൂത്രം'' എന്നായിരുന്നു ഉത്തരം. അധഃസ്ഥിതവിഭാഗങ്ങള്‍ക്ക് സംവരണ മണ്ഡലങ്ങള്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തുന്നതിനെതിരെ ഗാന്ധിജി നടത്തിയ 'പൂനാപട്ടിണി' സമരത്തെയും കടുത്തഭാഷയിലാണ് സഹോദരന്‍ വിമര്‍ശിച്ചത്. പള്ളുരുത്തിയില്‍ ഗാന്ധിജിക്ക് നല്‍കിയ പൗരസ്വീകരണത്തില്‍ മംഗളപത്രം എഴുതി അവതരിപ്പിച്ചത് അയ്യപ്പനായിരുന്നു. ജാതി ആചാരങ്ങളുടെ ചങ്ങല പൊട്ടിച്ചെറിയാന്‍ മഹാത്മജി ജനങ്ങളെ ഉപദേശിക്കണമെന്ന് മംഗളപത്രത്തില്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹം അതിനു വിസമ്മതിച്ചു. എന്നാല്‍ വൈക്കം സത്യാഗ്രഹവേദിയും വര്‍ക്കല ശിവഗിരിയും സന്ദര്‍ശിച്ചു മടങ്ങും വഴി കല്‍ക്കത്തയില്‍ എത്തിയശേഷം മഹാത്മജി അയിത്താചാരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ നിലപാട് മാറ്റി. ‘Caste must go’ എന്ന് അന്നാദ്യമായി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യപകുതിയില്‍ മലയാളക്കരയിലുണ്ടായ സാമൂഹിക പരിവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ കൊച്ചിയിലെ സഹോദരന്‍ പത്രവും കെ.അയ്യപ്പന്റെ പ്രക്ഷോഭസമരങ്ങളും വഹിച്ച നിസ്തുലമായ പങ്ക് ചരിത്രത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. എറണാകുളം നഗരത്തിലെ ഏറ്റവും വീതിയേറിയ മഹാത്മാഗാന്ധി റോഡ് കൊച്ചിയില്‍ പൊതുമരാമത്തു വകുപ്പുമന്ത്രിയായിരുന്ന സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്റെ സംഭാവനയാണ്. ആ പാതയുടെ പാര്‍ശ്വത്തില്‍ നിന്നാരംഭിച്ച് സംസ്ഥാനത്തെ ഏറ്റവും തിരക്കേറിയ നാല്‍ക്കവലയായ വൈറ്റിലയില്‍ അവസാനിക്കുന്ന മൂന്നു കിലോമീറ്റര്‍ റോഡിന് സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്റെ പേരാണ്. ആ റോഡിന്റെ ഒത്തനടുവില്‍ കടവന്ത്ര ജംഗ്ഷനില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പൂര്‍ണ്ണകായ പ്രതിമ നില്‍ക്കുന്നു. വിശാലകൊച്ചി വികസന അതോറിട്ടിയുടെ ആസ്ഥാന മന്ദിര വളപ്പിലെ പുല്‍ത്തകിടിയില്‍ കാനായി തീര്‍ത്ത ശില്‍പ്പങ്ങളുണ്ട് - മുക്കോല പെരുമാക്കള്‍. സൃഷ്ടി സ്ഥിതി സംഹാര മൂര്‍ത്തികള്‍. മൂന്ന് ക്രിയകളുടെയും വേദി ഭൂമിയാണെന്ന് വിശ്വസിച്ച ഭൗതികവാദിയായിരുന്ന സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ ഇന്നത്തെ തലമുറയില്‍ ആരെയെങ്കിലും പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നുണ്ടോ? വിസ്മൃതിയിലായ സഹോദരന്‍ പത്രത്തിന്റെ സ്‌തോഭജനകമായ നിലപാട് ഈ കാലത്തിന് സ്വീകാര്യമല്ലാതെ വന്നാലും മലയാള ഗദ്യത്തിന്റെ വികാസദശയില്‍ 'സഹോദരന്‍' പത്രം നല്‍കിയ സംഭാവന മറക്കാവതല്ല. ഭാഷയില്‍ തൊഴിലാളി വര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെ സൗന്ദര്യ ശാസ്ത്രത്തിനിണങ്ങിയ വാക്കുകളും പ്രയോഗങ്ങളും കേരളം ആദ്യം കണ്ടത് സഹോദരനിലാണ്. മഹാനായ ലെനിന്റെ ജീവചരിത്രവും പടവും ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട മലയാള പത്രവും ഇതുതന്നെ. സ്വദേശാഭിമാനി രാമകൃഷ്ണപിള്ള കാള്‍ മാര്‍ക്‌സിന്റെ ജീവചരിത്രമെഴുതിയതിന്റെ ചരിത്ര പ്രാധാന്യം എടുത്തു പറഞ്ഞവരാരും സഹോദരന്റെ സംഭാവനകളെക്കുറിച്ച് ഓര്‍ത്തില്ല. അവനവനിസം, ആള്‍ദൈവം, സൃഗാലവേദാന്തം തുടങ്ങിയ പ്രയോഗങ്ങള്‍ മലയാളികള്‍ ആദ്യം അച്ചടിച്ചുകണ്ട പത്രം സഹോദരന്‍ ആണ്. ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവത്തിന്റെ കാറ്റിലൂടെ കിഴക്കോട്ടു പറന്നുവന്ന് കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടില്‍ മലയാളക്കരയെ ചുഴറ്റിയെറിഞ്ഞ സാഹോദര്യം എന്ന മഹനീയാശയം നമുക്ക് ഇത്രവേഗം അന്യമായിപ്പോയതെന്ത്? അറ്റുപോയ ബൗദ്ധിക പാരമ്പര്യം

Sunday, 11 May 2014

Sadacharam (Virtuous Conduct) By Sree Narayana Guru

Translated by Muni Narayana Prasad

This work in Malayalam language was written in the 1920’s when a rich man, who donated a piece of land in Madras to Guru, attempted to take it back because of some legal hurdles.

Forgetting something good
Done by someone else
Is no good at all.
It is good to forget instantly
What is not at all good. – 1

Righteousness becomes victorious,
Truth too is likewise;
Always it is so.
Unrighteousness as well as
Untruth do not become
Victorious at any time. – 2

Water-source directed
To the paddy field
Makes the water reach
Useless grass as well.
If the way to paddy
Is closed, the water
Benefits rocks alone. – 3

No one victorious does
Forsake good fame
As also good status
These two accrue not on
Those who are mean;
The opposite happens to them. – 4

One reality alone exists;
All these are not real.
All men needs must
Abide by Truth
And righteousness.
No one should think of
Life as ever-lasting. – 5

Taking back what is
Already gifted to someone
Causes sufferings in life
Even to the highborn.
This ancient saying
Being exceptionally true
Is not at all meaningless. – 6

He who takes back
What is gifted already
Is the most impoverished.
Impoverished more than him
No one is there in the world. - 7

Photo: Sadacharam (Virtuous Conduct)
By Sree Narayana Guru

Translated by Muni Narayana Prasad

This work in Malayalam language was written in the 1920’s when a rich man, who donated a piece of land in Madras to Guru, attempted to take it back because of some legal hurdles.

Forgetting something good
Done by someone else
Is no good at all.
It is good to forget instantly
What is not at all good. – 1

Righteousness becomes victorious,
Truth too is likewise;
Always it is so.
Unrighteousness as well as
Untruth do not become
Victorious at any time. – 2

Water-source directed 
To the paddy field
Makes the water reach
Useless grass as well.
If the way to paddy
Is closed, the water
Benefits rocks alone. – 3

No one victorious does
Forsake good fame
As also good status
These two accrue not on
Those who are mean;
The opposite happens to them. – 4

One reality alone exists;
All these are not real.
All men needs must
Abide by Truth
And righteousness.
No one should think of 
Life as ever-lasting. – 5

Taking back what is 
Already gifted to someone 
Causes sufferings in life
Even to the highborn.
This ancient saying
Being exceptionally true
Is not at all meaningless. – 6

He who takes back
What is gifted already
Is the most impoverished.
Impoverished more than him
No one is there in the world. - 7

Sadhu Appadurai (1872-1964) – A little known Sage of Sri Lanka

sadhu appadurai

This article has been prepared largely based on the information I got from the Tamil book ‘Dhyana Dhara’ perhaps the only available biography of Sadhu Appadurai written by the poet Pramil. This is not a translation of the entire book. I have just rendered some important parts into English. My idea initially was only to translate his teachings into English which I had been posting in the Facebook page – Who is this ‘I’ ? Some of my friends and followers of the page expressed their curiosity to know more about him. It was then that I embarked on this effort. Please pardon the shortcomings that are bound to be there in this work.
I wanted to begin this work with a quote by Sadhu Appadurai himself and with his Grace found an apt one –
“Truth has no biographies. Writing a Jnani’s biography is foolishness. Birth, death and life are for the ‘ego’. There is neither birth nor growth nor death for the slayers of ego.
While going deeper into the space, at certain appropriate places a blink will be felt in the (spiritual) ‘meters’. Meditation will happen by itself. On observing the surroundings, a Samadhi (tomb) of some Jnani will be found there. The ones resting there don’t have biographies. There have been many such Jnanis who have no biographies. Their glory cannot be expressed in words.”
- Sadhu Appadurai
A.P. Appadurai later known as Sadhu Appadurai was born on 17 June 1892 at Trincomalee, a town on the east coast of Sri Lanka. He lost his parents in his early childhood and was brought up by his Grandfather Annamalai since then. He was very compassionate and generous even during his childhood. He received formal education from Ramakrishna Mission High School, Trincomalee till matriculation. After that he studied Jyothisha (astrology) in which he acquired good proficiency and astonishing accuracy.
Appadurai received a great setback in life when he was 20 years old. His grandfather Annamalai (Father’s Father) who had been his guardian all these years was on his deathbed. Annamalai’s granddaughter (daughter’s daughter) Thangaponnu was also staying with him under his care. He was concerned about her well-being after his death. So, Annamalai asked Appadurai to marry and protect Thangaponnu. Though unwilling, Appadurai had to agree to this last wish of his grandfather. Thus Appadurai married Thangaponnu who was 5 years elder than him.
Appadurai became well-known as a kind and generous house-holder in his locality. He used to hold feasts at his house for the pilgrims who used to come in large numbers at the nearby Kandakottam temple. On one such day, he was sitting on the verandah of his house. He saw that a woman, untidy in appearance, was moving around the entrance of his house. She suddenly came and stood before Appadurai. He identified her to be the wandering saint known there as Visar (mad) Thangamma due to her external appearance. Appadurai invited her into the house and showed her his new born baby. Thangamma took the baby in her arms and then handed it over to Appadurai’s wife Thangaponnu. Thangamma then suddenly grabbed Appadurai’s hand and led him onto the streets. Appadurai followed her silently.
Thangamma took him to her Guru Jadai Varadar or Saravana Swami and recommended to initiate Appadurai. Saravana Swami was the grand-disciple of Muktyananda (Kadai Swami). The renowned Saint Yogaswami was the disciple of Chellapah Chettiar who was another disciple of this Muktyananda.
Appadurai was dumbstruck at these sudden happenings and the sight of this holy man with matted hair and unkempt appearance. Appadurai prostrated before him. Jadai Varadar looked at him and said, “You are rich people and we are beggars. Do you think we will gel together?”
Appadurai replied, “It is true that I am prosperous but I find no joy in them. I want peace. Please initiate me.”
Jadai Varadar: We live on bhiksha (alms). Will you be able to lead such a life?
Appadurai: Yes, I can.
Jadai Varadar: Okay, go and bring some food as bhiksha.
As Appadurai was about to leave, Jadai Varadar stopped him and asked, “For whom will you be asking the bhiksha?”
Appadurai: “For Guru”.
Jadai Varadar: The Guru will take care of his own bhiksha. You beg for yourself.
Appadurai was about to leave and Jadai Varadar stopped him again. “Will anyone give you alms if you go in such good clothes. Go without them”, he said.
Appadurai hesitated initially, but understanding this to be the Guru’s test, he determined to go without those clothes.
Jadai Varadar: Where will go for the bhiksha?
Appadurai: To some house nearby.
Jadai Varadar: No. Go to your own locality.
Appadurai understood this to be the Guru’s strategy to kill his ego. He accepted the Guru’s words but was again stopped just when he was about to leave.
Jadai Varadar: To whose house will you be going?
Appadurai: To my friend’s house.
Jadai Varadar: Do you have any enemies?
Appadurai: Yes.
Jadai Varadar: Then go to his house and beg bhiksha from him.
This was the ultimate blow to his ego which he readily accepted and set out to follow the orders of his Guru. He returned with the bhiksha.
His Guru blessed him and said, “You may return to your house now and carry on your spiritual practices there. You won’t be affected by the world.”
After this divine encounter with his Guru at the age of 21, his life was no more the same. Whether he met his Guru again is unknown. Although a householder, he underwent strict penance for around 20 years. At the age of 40, he attained Perfection or Self-realization. His wife Thangaponnu followed Appadurai and led an austere life. They were just like Sri Ramakrishna Paramahamsa and Sri Sarada Devi. Thangaponnu was also greatly revered as an enlightened being. Appadurai had brought up his elder daughter teaching her Upanishads, etc. realizing that she was an extraordinary child. However, she passed away in her youth.
There have been many interesting occurrences in his life. Let’s have a look at one of them – It was mentioned earlier that Appadurai had an astonishing accuracy in Astrology. There was another astrologer who also was known for his accurate predictions in that locality. There was a belief there that whatever he says will surely come true. However, people were afraid of him as he usually used to predict only inauspicious events or disasters. This astrologer had heard about the accuracy of Appadurai and was envious of him. He some how got the horoscope of Appadurai and to his delight found that Appadurai will die within a few days. He announced it to everyone including Appadurai. Many followers of Appadurai got nervous as never has it happened that the prediction of this astrologer had gone wrong. Appadurai was calm and unconcerned about all these. The astrologer now used to come daily to remind Appadurai that his time has come. Days went by like this. Finally, the day predicted by the astrologer came. Even the previous day, he had gone to Appadurai’s house to remind him that he will die the next day. Appadurai was at his home. A knock was heard on the door. Was it the astrologer this time too? No. It was the astrologer’s wife. She was wailing loudly saying that he lost her husband. She was aware that her husband had predicted the death of Appadurai on that day. However, it was the predictor himself who died. Appadurai consoled her and sent her back. Appadurai said, “He (the astrologer) can never go wrong. Maybe he had predicted his own death by mistake.”
Many earnest seekers and devotees used to come to him for guidance and relief. Appadurai gladly received them and blessed them with his ambrosial words. Among them was a man called Tiruchitrambalam. Greatly inspired by the spiritual attainment of Appadurai, he tried to persuade him to travel across Sri Lanka and preach the Truth. Appadurai was not interested at all. In 1957, the famous Tamil poet Pramil met Appadurai and was greatly impressed by him. Although, he had no idea that Appadurai was a Perfect Being, he used to visit him regularly for the next six years. At the same time, Pramil was a great devotee of Yogaswami (a Jnana Guru in the lineage of Muktyananda) mentioned earlier. In 1963, Pramil informed Appadurai that he was going to meet Yogaswami. When Pramil arrived there, Yogaswami asked him, “Where have you come from?” “Trincomalee”, replied Pramil. Hearing this, Yogaswami turned to Pramil and said, “Why have you come here when you have a living Rishi there?” In the course of their conversation it was revealed to Pramil that the Rishi Yogaswami was talking about was none other than Sadhu Appadurai. This greatly shocked Pramil, as he had been in constant contact with Appadurai for the past 6 years and yet couldn’t realize who he truly was. Pramil at once returned to Appadurai and since then was a disciple to him. Sadhu Appadurai passed away in 1964. Thus, although Pramil was with Appadurai for 7 years, he was aware of his greatness only in the last year. Whatever, he collected into his diary from Sadhu Appadurai in that one year was later published as ‘Dhyana Dhara’, perhaps the only known biography of Sadhu Appadurai, based on which this account has been prepared. Yogi Ramsurathkumar Of Tiruvannamalai had greatly encourage and helped Pramil to publish that book.
Well-known music director of Tamil Nadu Ilayaraja who was a great devotee of Ramana Maharshi, was an admirer of Appadurai. He had written an article on the life and teachings of Appadurai in his magazine. The famous writer Balakumar was also greatly impressed by the teachings of Appadurai and had designed a character in one of his novels based on Appadurai’s teachings.

Janani Navaratnamanjari (A Nine-Jeweled Bouquet to the Mother) by Sree Narayana Guru

GURU JPG (22)

Today, I am beginning a series on another of the literary works of Sree Narayana Guru – Janani Navaratnamanjari. 
In this series, I will be sharing the 9 verses of this poem one by one with their English translations and short explanation in Malayalam too.
GURU JPG (162)
Janani Navaratnamanjari (A bouquet of nine jewels to the Mother) is a Malayalam poem written by Sree Narayana Guru in the ‘Mattebham’ meter. It was written after laying the foundation stone of the Sharadha Madhom at Sivagiri Mutt in 1908.
This work is a beautiful fusion of Bhakti and Vedanta. It inspires in us love towards the Universal Mother and at the same time expounds to us the Real nature of the Mother.
Verse 1:
ഒന്നായ മാമതിയില്‍ നിന്നായിരം ത്രിപുടി
വന്നാശു തന്‍മതി മറ-
ന്നന്നാദിയില്‍ പ്രിയമുയര്‍ന്നാടല‍ാം കടലി-
ലൊന്നായി വീണു വലയും
എന്നാശയം ഗതിപെറും നാദഭൂമിയില-
മര്‍ന്നാവിരാഭ പടരും-
ചിന്നാഭയില്‍ ത്രിപുടിയെന്നാണറുംപടി
കലര്‍ന്നാറിടുന്നു ജനനീ! -(1)
English Transaltion :
From the One (non-dual) Great Consciousness
Came thousands of triads (knower – known – knowledge)
Resulting in the sudden oblivion of Self-knowledge,
And there arose desire for food, etc. (worldly objects)
Leading to complete drowning in the sea of miseries.
When shall my heart, O Mother,
Merging in the plane of Nada (Aum) which delivers liberation,
Alloy and cool off in the luminous Center of Consciousness
Such that the triads (above mentioned) are destroyed? - (1)
I have provided a crisp explanation of the verse in Malayalam below, breaking up the verse and giving the meanings of the words –
ജനനീ! – അല്ലയോ ജനനി!
ഒന്നായ – ഏകമായ
മാമതിയില്‍ നിന്ന് – മാമതി – മഹാമതി – മഹാബുദ്ധി അതിൽനിന്ന്
ആയിരം – എണ്ണമറ്റ
ത്രിപുടി – മൂന്നു പുടങ്ങൾ (വശങ്ങൾ) – അറിയുന്നവ൯, അറിയപ്പെടുന്ന വസ്തു, അറിവ്
വന്നാശു – വന്ന് ആശു – വന്നു, ഉടൻതന്നെ
തന്‍മതി മറന്ന് – തന്റെ മതി മറന്ന് – തന്റെ യഥാ൪ത്ഥ സ്വരൂപത്തെ കുറിച്ചുള്ള ബോധം നശ്ടപ്പെട്ട്
അന്നാദിയിൽ പ്രിയം ഉയര്‍ന്ന് – അന്നം തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളിൽ ആഗ്രഹം ഉദിച്ച്
ആടല‍ാം കടലിൽ – ദുഖമാകുന്ന സമുദ്രത്തിൽ
ഒന്നായി വീണു വലയും – ആകെ മുങ്ങി കഷ്ടപ്പെടും
എന്നാശയം – എന്ന് ആശയം – എന്റെ ഹൃദയം
ഗതിപെറും – ഗതിയെ പെറുന്ന – മുക്തിയെ നല്കുന്ന
നാദഭൂമിയിൽ അമ൪ന്ന് – ഓംകാരത്തിൽ ലയിച്ച്
ആവിരാഭ പടരും – പ്രകാശമയമായ
ചിന്നാഭയില്‍ – ചിത്ത് നാഭയില്‍
ത്രിപുടി അറുംപടി – ത്രിപുടി നശിക്കുമാറ്
എന്നാണ് കലര്‍ന്നാറിടുന്നു – കലര്‍ന്ന് ആറിടുന്നത് – ലയിച്ച് ശാന്തമാകുന്നത് എന്നാണ് ?
227557_1732939526250_609781_n
Verse 2:
ഇല്ലാത മായയിടുമുല്ലാസമൊന്നുമറി-
വല്ലാതെയില്ലനിലനും
കല്ലാഴിയും കനലുമല്ലാതെ ശൂന്യമതു-
മെല്ലാമൊരാദിയറിവ‍ാം
തല്ലാഘവം പറകിലില്ലാരണംക്രിയകള്‍
മല്ലാടുകില്ല മതിയീ
സല്ലാഭമൊന്നു മതിയെല്ലാവരും തിരയു-
മുല്ലാഘബോധജനനീ! - (2)
English Translation:
The display (of the objective world) caused by the non-existent maya
Does not exist apart from Awareness.
Wind (air), rocks (earth), seas (water), fire and the void (ether) too,
Are all but the One Primordial Awareness.
Its lightness (i.e. easiness of its attainment) if spoken of,
(There is) no (need for) Vedic rituals and the mind does not conflict.
The attainment of this Reality is all I want,
O Mother of immaculate consciousness
Who is sought by everyone! - (2)
Malayalam short explanation:
ഇല്ലാത മായ – യഥാ൪ത്ഥത്തിൽ ഇല്ലാത്തതായ മായ ശക്തി
ഇടും ഉല്ലാസം ഒന്നും – ഉള്ളതാക്കി കാണിക്കുന്ന പ്രപഞ്ചദൃശ്യം ഒന്നും
അറിവല്ലാതെ ഇല്ല – അറിവിൽനിന്നും (പരമാത്മാവിൽനിന്നും) ഭിന്നമല്ല
അനിലനും കല്ലാഴിയും കനലും – വായുവും, പൃഥ്വിയും, ജലവും, അഗ്നിയും
അല്ലാതെ ശൂന്യമതും – ഇവ നാലിൽനിന്നും വേ൪പ്പെട്ടു നില്ക്കുന്ന ആകാശവും
എല്ലാമൊരാദിയറിവ‍ാം – എല്ലാം ഏകമായ അറിവ് (പരമാത്മാവ്) മാത്രമാണ്
തല്ലാഘവം – തത് ലാഘവം – അതിന്റെ ലാഘവം (അനായാസത)
പറകിൽ – പറയുകയാണെങ്കിൽ
ഇല്ല ആരണം ക്രിയകള്‍ – വൈദിക ക൪മ്മങ്ങൾ അവിടെ ഇല്ല
മതി മല്ലാടുകില്ല – ബുദ്ധി ചലിക്കുകയില്ല (അസ്പന്ദമാകും)
ഈ സല്ലാഭമൊന്നുമതി – ഈ (മേല്പറഞ്ഞ പ്രകാരമുള്ള) സത് (പരമസത്യം) ലാഭം (സാക്ഷാത്കാരം) ഒന്നു മാത്രം മതി എനിക്കു
എല്ലാവരും തിരയും – എല്ലാവരും അന്വേഷിക്കുന്ന
ഉല്ലാഘ ബോധ ജനനീ! – അല്ലയോ പാപരഹിതമായ ജ്ഞാനത്തെ നല്കുന്ന അമ്മേ!
GURU JPG (279)
Verse 3:
ഉണ്ടായി മാറുമറിവുണ്ടായി മുന്നമിതു-
കണ്ടാടുമങ്മകവും-
കൊണ്ടായിരംതരമിരുണ്ടാശയം പ്രതി ചു-
രുണ്ടാ മഹസ്സില്‍ മറയും
കണ്ടാലുമീനിലയിലുണ്ടാകയില്ലറിവ-
ഖണ്ഡാനുഭൂതിയിലെഴും
തണ്ടാരില്‍ വീണു മധുവുണ്ടാരമിക്കുമൊരു
വണ്ടാണു സൂരി സുകൃതീ. - (3)
English Translation:
The knowledge (one among the triad of knower – known- knowledge)
which rises and sets, (i.e. not constant)
Was born in the beginning, perceiving which the body and the mind sways,
Resulting in darkening (veiling of Awareness) in a thousand ways
And fettering to each of the impressions (samskaras),
(in the end, the knowledge again) dissolves into that Glory (Supreme Self).
Even on perceiving in this way (the cycle of samsara i.e. birth and death),
Awareness does not dawn.
A bee plunged in the core of the lotus (Heart) that blooms in the Unbroken (Non-Dual) Experience,
Enjoying the honey (Bliss) therein is the Self-realized Pure One. – (3)
Malayalam short explanation:
ഉണ്ടായി മാറുമറിവ് – ഉണ്ടായി നശിക്കുന്ന ത്രിപുടിയിലെ അറിവ് (പ്രപഞ്ചബോധം)
ഉണ്ടായി മുന്നം – മുന്നം (ആദിയിൽ) ഉണ്ടായി (സൃഷ്ടി)
ഇതു കണ്ടാടും – ഈ ഉണ്ടായി മാറുന്ന പ്രപഞ്ചദൃശ്യങ്ങളെ കണ്ട് അവകളിൽ മാറിമാറി രമിക്കുന്ന
അംഗമകവും കൊണ്ട് – ശരീരവും മനസ്സും കൊണ്ട്
ആയിരംതരമിരുണ്ട് – ആയിരം (അനേകം) പ്രകാരത്തിൽ സത്യസ്ഥിതി ഇരുണ്ട് (മറയപ്പെട്ട്)
ആശയം പ്രതിചുരുണ്ട് – ഒരോ ആശയത്താൽ (സംസ്കാരത്താൽ) ചുരുണ്ട് (ബന്ധിക്കപ്പെട്ട്)
ആ മഹസ്സില്‍ മറയും – വീണ്ടും ആ പരമാത്മാവിലേക്ക് ലയിക്കും (പ്രളയം)
കണ്ടാലുമീ നിലയില് – ഈ നിലയില് (ഇങ്ങനെയുള്ള ഈ സംസാരഗതിയെ) കണ്ടാലും (മനസ്സിലാക്കിയാലും)
ഉണ്ടാകയില്ലറിവ് – അറിവ് (പരമാ൪ത്ഥബോധം) ഉണ്ടാകയില്ല (ഉണ്ടാവില്ല)
അഖണ്ഡാനുഭൂതിയിലെഴും – അഖണ്ഡ (അദ്വൈത) അനുഭൂതിയില് (അനുഭവത്തില്) എഴും (ഉയരുന്ന)
തണ്ടാരില്‍ വീണു – ഹൃദയ പത്മത്തിൽ മുഴുകി
മധുവുണ്ടാരമിക്കും – മധു (ആത്മസുഖം) ഉണ്ട് (നുക൪ന്ന്) ആരമിക്കുന്ന (ആനന്ദിക്കുന്ന)
ഒരു വണ്ടാണുസൂരി സുകൃതീ – ഒരു വണ്ടാണ് പുണ്യവാനായ ജ്ഞാനി
g
Verse 4:
ആരായുകില്‍ തിരകള്‍ നീരായിടുന്നു, ഫണി-
നാരായിടുന്നു, കുടവും
പാരായിടുന്നതിനു നേരായിടുന്നുലക-
മോരായ്കിലുണ്ടഖിലവും
വേരായ നിന്‍കഴലിലാരാധനം തരണ-
മാരാലിതിന്നൊരു വരം
നേരായി വന്നിടുക വേറാരുമില്ല ഗതി
ഹേ! രാജയോഗജനനീ! - (4)
English Translation:
On enquiry, waves turn out to be (nothing but) water;
Snake turns out to be (nothing but) rope;
And pot turns out to be (nothing but) clay;
Similarly is the world (it does’t exist apart from its source – Brahman).
Devoid of enquiry, everything (the world) exists (as a separate entity).
At your feet which is the root (cause of everything), give me solace,
Grant this boon at once alongwith your vision,
No other refuge do I have, O Mother of Raja Yoga! - (4)
Short Malayalam explanation:
ആരായുകില്‍ – വിചാരം ചെയ്താൽ
തിരകള്‍ നീരായിടുന്നു – തിരകള്‍ വെള്ളം തന്നെയെന്നു അറിയുന്നു
ഫണി നാരായിടുന്നു – നാരിൽ (കയറിൽ) കാണപ്പെട്ട ഫണി (പാമ്പ്) കയറു മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് അറിയുന്നു
കുടവും പാരയിടുന്നു – കുടം മണ്ണു മാത്രമാണെന്നും അറിയുന്നു
അതിനു നേരായിടുന്നുലകം – അതുപോലെ തന്നെയാണ് ഈ ലോകവും (ഈ ലോകം അതിന്റെ പരമകാരണമായ അറിവിൽനിന്ന് ഭിന്നമല്ല)
ഓരായ്കിലുണ്ടഖിലവും – വിചാരം ചെയ്യാതിരുന്നാൽ യഥാ൪ത്ഥത്തിൽ ഇല്ലാത്തതായ എല്ലാം ഉള്ളതായി തോന്നും
വേരായ നിന്‍കഴലിലാരാധനം തരണം – എല്ലാത്തിനും വേരായ (പരമകാരണമായ) നിന്റെ കഴലിൽ (പാദങ്ങളിൽ) ആശ്രയം തരണം
ആരാലിതിന്നൊരു വരം – ഇതിന്നൊരു വരം ആരാൽ (ഉട൯തന്നെ) നല്കണം
നേരായി വന്നിടുക – ദ൪ശനം അരുളുക
വേറാരുമില്ല ഗതി – വേറാരും ശരണമില്ല
ഹേ! രാജയോഗജനനീ! – അല്ലയോ രാജയോഗസിദ്ധി പ്രദാനം ചെയുന്ന അമ്മേ!
GURU JPG (282)
Verse 5:
മേലായ മൂലമതിയാലാവൃതം ജനനി!
നീ ലാസ്യമാടിവിടുമീ
കീലാലവായ്‌വനലകോലാഹലം ഭുവന-
മാലാപമാത്രമഖിലം
കാലാദിയായ മൃദുനൂലാലെ നെയ്യുമൊരു
ലീലാപടം ഭവതിമെയ്-
മേലാകെ മൂടുമതിനാലാരുമുള്ളതറി-
വീലാഗമാന്തനിലയേ! - (5)
English Translation:
O Mother who art enveloped by the Great Primal Consciousness!
The chaotic world of water, air, and fire (etc.) which you create
by your divine dance (lasya) are all just names.
By an elegant cloth woven out of delicate threads of time, etc.
You have veiled your entire form.
Therefore, no one realizes that which is Real,
O The One whose abode is the Upanishads! - (5)
Malayalam short explanation:
മേലായ മൂലമതിയാലാവൃതം ജനനി! – ആദികാരണമായ പരമാത്മസത്തയാൽ ആവരണം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന അല്ലയോ അമ്മേ!
നീ ലാസ്യമാടിവിടും – നീ നൃത്തം ചെയ്ത് സൃഷ്ടിക്കുന്ന
ഈ കീലാലവായ്‌വനലകോലാഹലം ഭുവനം – കീലാലം (ജലം), വായു, അഗ്നി മുതലായവയുടെ സംഘാതമായ ഈ പ്രപഞ്ചം
ആലാപമാത്രമഖിലം – അഖിലം (സകലതും) ആലാപമാത്രം (നാമമാത്രമാണ്)
കാലാദിയായ മൃദുനൂലാലെ നെയ്യും – കാലം, ദേശം മുതലായ മൃദു നൂലുകളെകൊണ്ട് നി൪മ്മിച്ചിരിക്കുന്ന
ഒരു ലീലാപടം – വിനോദത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു ഉടയാടകൊണ്ട്
ഭവതിമെയ് മേലാകെ മൂടും – അവിടുന്ന് അവിടുത്തെ രൂപം പൂ൪ണ്ണമായി മറച്ചിരിക്കുന്നു
അതിനാലാരും – അതുകൊണ്ട് ആരും തന്നെ
ള്ളതറിവീലാ – ഉള്ളത് (സത്യവസ്തു) അറിവീല – അറിയുന്നില്ല
ആഗമാന്തനിലയേ! – അല്ലയോ ആഗമാന്തം (വേദാന്തം – ഉപനിഷത്തുകൾ) നിലയം (വാസസ്ഥാനം) ആയിരിക്കുന്ന അമ്മേ!
dfjdf
Verse 6:
മീനായതും ഭവതി മാനായതും ജനനി!
നീ നാഗവും നഗഖഗം
താനായതും ധര നദീ നാരിയും നരനു-
മാ നാകവും നരകവും
നീ നാമരൂപമതില്‍ നാനാവിധപ്രകൃതി-
മാനായി നിന്നറിയുമീ
ഞാനായതും ഭവതി ഹേ നാദരൂപിണിയ-
ഹോ! നാടകം നിഖിലവും! - (6)
English Translation:
What manifests as the fish is Thee (you),
What manifests as the deer is Thee,
O Mother! Thou are the snakes, the mountains, the birds, etc.
The earth, rivers, women and men, heaven and hell are all Thou.
In (these) names and forms, this ‘I’ existing as the knower assuming diverse nature is also Thee, O the One whose form is Nada (Aum)!
Oh! Everything is but a play! - (6)
Short Malayalam explanation:
മീനായതും ഭവതി മാനായതും – മീനായും മാനായും ഇരിക്കുന്നത് അവിടുന്നു തന്നെ
ജനനി! നീ നാഗവും നഗഖഗംതാനായതും – അല്ലയോ അമ്മേ! നീ തന്നെയാണ് നാഗം (പാമ്പ്), നഗം (പ൪വതം), ഖഗം (പക്ഷി) ഒക്കെയായി ഇരിക്കുന്നത്
ധര നദീ നാരിയും നരനുമാനാകവും നരകവും നീ – നീ തന്നെയാണ് ധര (ഭൂമി), നദി, നാരിയും (സ്ത്രീയും), നരനും (പുരുഷനും), ആ നാകവും (സ്വ൪ഗ്ഗവും) നരകവുമെല്ലാം
നാമരൂപമതില്‍ നാനാവിധപ്രകൃതിമാനായി നിന്നറിയുമീ ഞാനായതും ഭവതി – ഈ നാമരൂപങ്ങളിലെല്ലാം പ്പെട്ട് അവയ്ക്ക് അനുസൃതമായി പലവിധ സ്വഭാവത്തോടുകൂടി പ്രകാശിക്കുന്ന ‘ഞാൻ’ എന്ന അഹം ബോധവും അമ്മ തന്നെ
ഹേ നാദരൂപിണി! – അല്ലയോ ഒാംകാരരൂപിണി!
അഹോ! നാടകം നിഖിലവും! – ആശ്ചര്യം! ഇതെല്ലാം അവിടുത്തെ ലീലാനടനമല്ലാതെ എന്താണ്!
GURU JPG (296)
Verse 7:
എന്‍ പാപമെയ്‍വതിനൊരമ്പായിടുന്നറിവു
നിന്‍ പാദതാരിലെഴുമെ-
ന്നന്‍പാണു മൗര്‍വ്വിയൊരിരുമ്പ‍ാം മനം ധനുര-
ഹംഭാവിയാണു വിജയീ-
അംബാ തരുന്നു വിജയം പാപപങ്കിലമ-
ഹം ഭാനമാകുമതിനാല്‍
വന്‍ ഭാരമാര്‍ന്ന തനുവും ഭാനമാമുലക-
വും ഭാനമാകുമഖിലം.
English Translation:
To strike (down) my sin, Awareness is the arrow,
My love for thy lotus-feet is the string,
An iron-like mind is the bow
And the meditator on the ‘I’ is victorious (over ignorance).
Mother! Thou are the one who grants the victory,
By which the sin-stained ‘I’ gets illumined (revealed as Consciousness),
And so does the burdensome body (get illumined),
The world also gets illumined,
Everything gets illumined. (i.e. On Self-Realization, everything – the ‘I’, the body, the world, etc. are all revealed to be nothing but Pure Consciousness or Awareness) – (7)
Short Malayalam explanation:
എന്‍ പാപമെയ്‍വതിന് – എന്റെ പാപത്തെ എയ്തു ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനുള്ള
ഒരമ്പായിടുന്നറിവു – ഒരു അമ്പാണ് ആത്മബോധം
നിന്‍ പാദതാരിലെഴുമെന്നന്‍പാണു മൗര്‍വ്വി – നിന്റെ പാദപത്മങ്ങളിലുള്ള എന്റെ ഭക്തിയാണ് മൗര്‍വ്വി (ഞാണ്)
ഒരിരുമ്പ‍ാം മനം ധനുഃ – ഇരുമ്പുപോലെ ദൃഢമായ മനസ്സാണ് ധനുസ്സ് (വില്ല്)
അഹംഭാവിയാണു വിജയീ – ‘ഞാൻ’, ‘ഞാൻ’ എന്ന് സ്ഫുരിക്കുന്ന അഹത്തിനെ അനുസന്ധാനം ചെയ്യുന്നവനാണ് വിജയിക്കുന്നവൻ അഥവാ അജ്ഞാനത്തെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നവൻ
അംബാ തരുന്നു വിജയം – ഈ വിജയത്തെ (ആത്മസാക്ഷാത്കാരത്തെ) നല്ക്കുന്നത് അമ്മയാണ് (ദേവിയാണ്)
പാപപങ്കിലമഹം ഭാനമാകുമതിനാല്‍ – ആത്മസാക്ഷാത്കാരമാകുന്ന ആ വിജയപ്രാപ്തിമൂലം പാപംകൊണ്ട് കളങ്കപ്പെട്ടിരുന്ന ‘ഞാൻ’ എന്ന അഹംബോധം പ്രകാശമയമായി തീരുന്നു
വന്‍ ഭാരമാര്‍ന്ന തനുവും ഭാനമാം – വലിയ ഭാരമായിരിക്കുന്ന ശരീരവും പ്രകാശമയമാകുന്നു
ഉലകവും ഭാനമാകുമഖിലം – സമ്പൂ൪ണ ജഗത്തും പ്രകാശമയമായി തീരും അതായത് എല്ലാം ആത്മാവായി പ്രകാശിക്കും
GURU JPG (35)
Verse 8:
സത്തായിനിന്നുപരി ചിത്തായി രണ്ടു
മൊരുമുത്തായി മൂന്നുമറിയും
ഹൃത്തായി നിന്നതിനു വിത്തായി വിണ്ണൊടു മ-
രുത്തായി ദൃഷ്ടി മുതലായ്
കൊത്തായിടും വിഷയവിസ്താരമന്നമതി-
നത്താവുമായി വിലസും
സിദ്ധാനുഭൂതിയിലുമെത്താതെയാമതിമ-
ഹത്തായിടും ജനനി നീ. - (8)
English Translation:
In the beginning, Thou (You) existed as Sat (Being),
Then as Chit (Consciousness), both of which combined as Muth (Moda – Ananda – Bliss),
And (Thou existed) also as the Hrit (Heart), the knower of these three (Sat-Chit-Ananda).
(Thou exist) As ether, wind, etc. (the five elements), as the eye, etc. (the senses),
For the food-like collection of the expansive objects (of perception),
Thou do manifest as the consumer (of these food-like objects),
O Mother, Thou art so magnificent as to be unattainable even in the experiential state of the Siddhas (Adepts). - (8)
Short Malayalam explanation:
സത്തായിനിന്നുപരി – ഉപരി (ആദിയിൽ) സത്തായി (സദ്രൂപമായി) നിന്ന്
ചിത്തായി – ജ്ഞാനരൂപമായി
രണ്ടുമൊരുമുത്തായി – രണ്ടും (സത്തും ചിത്തും) കൂടി മുത്തായി (ആനന്ദരൂപമായി)
മൂന്നുമറിയും ഹൃത്തായി നിന്ന് – ഇവ മൂന്നിനെയും (സത്ത് – ചിത്ത് – ആനന്ദം) അറിയുന്ന ഹൃത്തായി (ഹൃദയമായി) നിന്ന്
അതിനു വിത്തായി – അതിനെല്ലാം വിത്തായി (കാരണമായി)
വിണ്ണൊടു മരുത്തായി – വിണ്ണ് (ആകാശം), തുട൪ന്ന് മരുത്ത് (വായു), അഗ്നി, ജലം, ഭൂമി എന്നി പഞ്ചഭൂതങ്ങളായി
ദൃഷ്ടി മുതലായ് – കണ്ണ് മുതലായ ഇന്ദ്രിയങ്ങളായും
കൊത്തായിടും വിഷയവിസ്താരമന്നമതിന് – വിഷയങ്ങളുടെ കൊത്ത് (സമൂഹം) ആകുന്ന അന്നതിന് (ഭക്ഷണത്തിന്)
അത്താവുമായി വിലസും – ഭക്ഷകനുമായി പ്രശോഭിക്കുന്ന
സിദ്ധാനുഭൂതിയിലുമെത്താതെയാം – സിദ്ധന്മാ൪ക്കുകൂടി അനുഭവവേദ്യമാവാത്ത
അതിമഹത്തായിടും ജനനി നീ – അമ്മേ! നിന്റെ മഹിമ അത്ര മഹത്താണ്
GURU JPG (278)
Verse 9:
ഭൂവാദി ഭൂതമതിനാവാസമില്ല വെറു-
മാഭാസമാമിതറിവി-
ന്നാഭാവിശേഷമിതിനാവാസമിങ്ങുലകി-
ലാപാദിതം ഭവതിയാല്
നാവാദിതൻവിഷയിതാവാസമറ്റ ഭവ-
ദാവാസമാകെ വിലസും
ദ്യോവാണതിന്റെ മഹിമാവാരറിഞ്ഞു ജന-
നീ! വാഴ്ത്തുവാനുമരുതേ! - (9)
English Translation:
Elements such as the earth, etc. have no existence (of their own) and are but mere illusions.
These (elements) are manifestations of Awareness.
Their existence here in this world is imposed by Thee.
Thine (Your) abode which cannot be the object of perception for the tongue, etc. (senses) is the all-pervading luminous Ether (Chidakasha).
Who is there to know Its Glory!
O Mother! I am unable to even extol It! – (9)
Short Malayalam explanation:
ഭൂവാദി ഭൂതമതിനാവാസമില്ല – പൃഥ്വി തുടങ്ങിയ പഞ്ചഭൂതങ്ങൾക്ക് യഥാ൪ത്ഥത്തിൽ അസ്തിത്വമില്ല
വെറുമാഭാസമാം – വേറും തോന്നൽ – ഭ്രമം മാത്രമാണ്
ഇതറിവിനാഭാവിശേഷം – ഇത് (ഈ പഞ്ചഭൂതങ്ങൾ) അറിവിന്റെ (പരമാത്മാവിന്റെ) ആഭാവിശേഷം (സ്ഫുരണങ്ങൾ) ആണ്
ഇതിനാവാസമിങ്ങുലകിൽ – ഇങ്ങു (ഇവിടെ) ഉലകിൽ (ലോകത്തിൽ) ഇതിന് (ഈ പഞ്ചഭൂതങ്ങൾക്ക്) ആവാസം (അസ്തിത്വം)
ആപാദിതം ഭവതിയാല് – അവിടുന്നാണ് (ദേവിയാണ്) ആപാദനം ചെയ്തിരിക്കുന്നത് (ഉണ്ടാക്കിത്തീ൪ക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്)
നാവാദിതൻവിഷയിതാവാസമറ്റ – നാവ് തുടങ്ങിയ ഇന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് വിഷയിത (വിഷയമാകുന്ന സ്വഭാവം) ആവാസമറ്റ (ഇല്ലാത്ത), അതായത് ഇന്ദ്രിയങ്ങൾക്കൊണ്ട് അറിയാൻ കഴിയാത്ത
ഭവദാവാസം – ഭവതിയുടെ ആവാസം (നിലയം – വാസസ്ഥാനം)
ആകെ വിലസും ദ്യോവാണ് – സ൪വത്ര വ്യാപിച്ച് പ്രകാശികുന്ന ദ്യോവാണ് (ആകാശമാണ്) – ചിദാകാശമാണ്
അതിന്റെ മഹിമാവാരറിഞ്ഞു – അതിന്റെ മഹത്വത്തെ ആ൪ക്കാണ് അറിയുവാൻ സാധിക്കുക
ജനനീ! വാഴ്ത്തുവാനുമരുതേ! – അല്ലയോ അമ്മേ! അതിനെ വ൪ണ്ണിക്കുവാൻപോലും ഞാൻ ശക്തനല്ല
GURU JPG (268)

Gadyaprarthana (A Prose Prayer) by Sree Narayana Guru

by : Krishna Chaithanya

The great Self-realized Saint, social reformer and mystic poet Sree Narayana Guru (1855-1928) has authored many literary works in Malayalam, Sanskrit and Tamil languages which are classified mainly as hymns, philosophical works and works on moral import. Around 65 of them have been found and published. Many of them unfortunately have been lost or not discovered yet. The Gurudeva Krithikal (Literary works of Sree Narayana Guru) is a perfect example of giving expression to the inexpressible Absolute Truth. It is no doubt an oasis of wisdom and insights for a true seeker in the desert of this impermanent world.
However the lack of translations of these works to English and other languages has resulted in their remaining as hidden treasures. However, there have been efforts to translate them into English by some of the Sanyasins in Narayana Guru’s lineage like Nataraja Guru, Swami John Dharma Theerthar, Nitya Chaitanya Yati, Muni Narayana Prasad, etc. Many aspirants will be indebted to them for their efforts, especially to Swami Muni Narayana Prasad who has translated all the poetic works of Narayana Guru into English.
There are some prose works too among these literary works of Sree Narayana Guru which probably has not been translated by anyone yet. Among them is Gadya Prarthana (A Prose Prayer) a short and beautiful prayer in prose form. It’s a prayer to the Supreme Self to guide and strengthen the seeker on his journey to find his true identity.

I have made a humble attempt at translating it into English for all my co-pilgrims on the path of Self-enquiry.

Gadyaprarthana (A Prose Prayer) by Sree Narayana Guru

All that are seen (objects of perception) are of the forms – Sthula (gross), Sukshma (subtle) and Karana (causal) and they rise from and set into the Supreme Self.
Therefore, there is nothing other than the Supreme Self.
The nature of the Supreme Self which destroys - scorches away all the vices, which enlightens my intellect and guides me through the right path, that divine form of the Supreme Self which ought to be meditated upon, on that I meditate.

Oh Supreme Self! May Thy Grace be upon me so that I can constantly meditate upon Thee like this and gain Thy Supreme Bliss.

Oh Lord! Nothing seen (perceived) by the eyes (senses) are permanent.
Even the body is non-existent like a water bubble.
There is nothing to say except that everything is like a dream.
We are not the body but Awareness.
Even before the body was born, We – The Awareness were there.
Now even if all these cease to exist, We will remain effulging like this.
Birth, death, poverty, disease, fear – all these won’t affect us.
May I contemplate on the divine words thus being instructed and on the instructor of these divine words while eating, sleeping and ceaselessly at all times.

May Thee extract all my sins and give me Thy Supreme Bliss.
May Thy Grace be upon me so that my stay on earth is spent without hardship and eventually Thy Supreme Feet is attained.

Posted on Facebook by : Krishna Chaithanya

Anukampa Dashakam (Ten verses on Compassion) by Sree Narayana Guru

Anukampa Dashakam (Ten verses on Compassion) is a poem by Sree Narayana Guru written in Malayalam language. It is among the works used for regular recitation by followers of Sree Narayana Guru. The eminence of compassion is extolled and advocated beautifully in this work.
These ten verses are composed in the ‘Viyogini’ meter and there is an additional verse as envoy in the end.
The first verse is a prayer to the Lord to bless us with compassion towards all beings and also a mind which ever contemplates on Him. The next 4 verses describe the glory of compassion while the last 5 verses are a tribute to the embodiments of this compassion. Lord Krishna, The Buddha, Adi Shankara, Jesus Christ, Prophet Mohammad, some Saivite saints, etc. are mentioned in those verses.
The following is my humble attempt at translation of these beautiful verses into English. Emphasis has been given more on the meaning of the verses.
gurudev (1)
Verse 1:
ഒരുപീഡയെറുമ്പിനും വരു-
ത്തരുതെന്നുള്ളനുകമ്പയും സദാ
കരുണാകര! നല്‌കുകുള്ളില്‍ നിന്‍-
തിരുമെയ്‌വിട്ടകലാതെ ചിന്തയും. - (1)
Oh Sea of Mercy! Grant us such Compassion that even to an ant no harm be caused and also (grant) within us a mind which never wanders away from your Divine Form. - (1)
Verse 2:
അരുളാല്‍ വരുമിമ്പമന്‍പക-
ന്നൊരു നെഞ്ചാല്‍ വരുമല്ലലൊക്കെയും
ഇരുളന്‍പിനെ മാറ്റുമല്ലലിന്‍-
കരുവാകും കരുവാമിതേതിനും. - (2)
By kindliness comes joy.
To a heart devoid of love comes all sorrows.
Darkness (of heart) expels love and is the core of sorrow and seed to everything (all sufferings). - (2)
Verse 3:
അരുളന്‍പനുകമ്പ മൂന്നിനും
പൊരുളൊന്നാണിതു ജീവതാരകം
“അരുളുള്ളവാനാണു ജീവി” യെ-
ന്നുരുവിട്ടീടുകയീ നവാക്ഷരി. - (3)
Kindliness, Love, Compassion – these three in essence are one.
It is life’s (guiding) star.
“Only those with kindliness are (really) living”.
May these words be chanted (remembered). - (3)
Verse 4:
അരുളില്ലയതെങ്കിലസ്ഥി തോല്‍
സിര നാറുന്നൊരുടമ്പുതാനവന്‍;
മരുവില്‍ പ്രവഹിക്കുമംബുവ-
പ്പുരുഷന്‍ നിഷ്‌ഫലഗന്ധപുഷ്‌പമ‍ാം. - (4)
Devoid of kindliness, he is just a foul body of bones, skin, veins, etc. and fruitless like the water flowing in the desert (mirage) and a flower without fragrance. - (4)
Verse 5:
വരുമാറുവിധം വികാരവും
വരുമാറില്ലറിവിന്നിതിന്നു നേര്‍;
ഉരുവാമൂടല്‍വിട്ടു കീര്‍ത്തിയാ-
മുരുവാര്‍ന്നിങ്ങനുകമ്പ നിന്നിടും. - (5)
There comes the six vikaras (bodily manifestations – existence, birth, growth, change, decay and death) but not to the (underlying) Awareness.
On leaving the form of human body, Compassion continues to stay in the form of glory. – (5)
(The following stanzas are a tribute to the great Gurus, Acharyas, Jnanis, Siddhas, Devotees, etc. who are verily the embodiments of Compassion).
Verse 6:
index-horz
പരമാര്‍ത്ഥമുരച്ചു തേര്‍വിടും
പൊരുളോ? ഭൂതദയാക്ഷമാബ്ധിയോ?
സരളാദ്വയഭാഷ്യാകാരന‍ാം-
ഗുരുവോയീയനുകമ്പയാണ്ടവന്‍? -(6)
Is the Reality that drives the chariot proclaiming the Supreme Truth (Lord Krishna),
Or the Ocean of Compassion and patience (The Buddha),
Or the Guru who wrote lucid bhashyas (commentaries) on Advaita (Adi Shankara),
this Compassion embodied one? - (6)
Verse 7:
aa-horz
പുരുഷാകൃതി പൂണ്ട ദൈവമോ?
നരദിവ്യാകൃതിപൂണ്ട ധര്‍മ്മമോ?
പരമേശപവിത്രപുത്രനോ?
കരുണാവാന്‍ നബി മുത്തുരത്നമോ? - (7)
Is he (this Compassion embodied one)
the Almighty appearing in human form
Or righteousness manifesting in divine human form
Or the holy Son of God (Jesus Christ)
Or the merciful (Prophet) Nabi, the pearl, the gem? – (7)
Verse 8:
ts-horz
ജ്വരമാറ്റി വിഭൂതികൊണ്ടു മു-
ന്നരിത‍ാം വേലകള്‍ ചെയ്ത മൂര്‍ത്തിയോ?
അരുതാതെ വലഞ്ഞു പാടിയൗ-
ദരമ‍ാം നോവുകെടുത്ത സിദ്ധനോ? - (8)
Is he (this Compassion embodied one)
the divinity who removed fever with holy ashes and performed wonderful deeds (Tirujnana Sambandhar),
Or the Perfected One who wandering in agony and singing abated the abdominal pain (Appar/Tirunavukkarasar)? – (8)
Verse 9:
mv-horz
ഹരനന്നെഴുതി പ്രസിദ്ധമ‍ാം-
മറയൊന്നോതിയ മാമുനീന്ദ്രനോ?
മരിയാതുടലോടുപോയോര-
പ്പരമേശന്റെ പരാര്‍ത്ഥ്യഭക്തനോ? - (9)
Is he (this Compassion embodied one)
the great king of sages who once dictated the renowned scripture (Tiruvachakam) taken down by Hara (Lord Shiva) himself (Manikkavacakar),
Or the great devotee of the Supreme Lord who vanished physically before death (Sundarar)? – (9)
Verse 10:
നരരൂപമെടുത്തു ഭൂമിയില്‍
പെരുമാറീടിന കാമധേനുവോ?
പരമാദ്‌ഭൂതദാനദേവതാ-
തരുവോയീയനുകമ്പയാണ്ടവന്‍? – (10)
Is the Kamadhenu (the wishfulfilling cow) functioning on earth taking on human form,
Or the great astonishing tree (Kalpa Taru) who is the deity of charity,
this Compassion embodied one? - (10)
Envoy
അരുമാമറയോതുമര്‍ത്ഥവും
ഗുരുവോതും മുനിയോതുമര്‍ത്ഥവും
ഒരു ജാതിയിലുള്ളതൊന്നുതാന്‍
പൊരുളോര്‍ത്താലഖിലാഗമത്തിനും.
The Truth conveyed by the great scriptures and the truth taught by the Guru or Muni is one in nature.
On reflection, the essence of all scriptures is found to be one.